In onze Dufour 39 uit 1983 hebben wij in de winter van 2008 / 2009 een nieuwe Volvo Penta D2-40 laten zetten.
Dit is allemaal keurig en netjes ingebouwd op Noordschans en ook de schroef en kering en lager zijn vervangen.
Op de nieuwe 2 bladsklapschroef van Volvo Penta zit een zeer kleine zink anode welke uit 2 halve cirkeltjes bestaat.
(het gaat hier om een normale schroefas van 32mm)
In april dit jaar is de boot even de kant op gegaan en de nieuwe zinkanode was compleet weg.
Dit vindt ik niet gek na een geheel jaar in het water van de Grevelingen.
We hebben in april een nieuwe gezet en begin augustus heb ik deze tijdens het zwemmen gecontroleerd
en wat bleek, de zinkanode is weer compleet opgelost!
Heeft iemand van jullie ervaring hiermee? zijn er andere zinkanodes te krijgen welke minder snel slijten?
Een grotere anode op de schroefas plaatsen is geen optie, hier hebben we geen plek voor.
Wat je hier beschrijft komt in de scheepvaart vaker voor. Vaak wordt dit veroorzaakt door een zwerfstroom rondom de schroefas. De oplossing is een stroomafnemer/aarding van je schroefas. Deze kun je voor jachten onder andere via Exalto kopen.
Let er wel op dat als je te lang zonder anode rondvaart, de schroef zal ontzinken en zwakker/brosser wordt !!
Beste Breezer, hier nog een idee waar je misschien wat aan hebt:
Check even of er een elektrische verbinding is tussen je schroefas en je motorblok. Bij moderne Volvo motoren is deze geisoleerd. Meet je geen weerstand dan heb je waarschijnlijk een spanning op je schroef staan via de walaansluiting. De AC (walstroom) is dan wellicht geaard aan je DC (boordnet). Het gevolg is een extreem anodegebruik. Onder normale omstandigheden mag er na 12 maanden nooit meer dan 50% van je anode af zijn.
Je kunt dit ondervangen met een walstroomaansluiting met een lekstroombeveiliging. Of, nog beter, checken of jouw nieuwe motor een geisoleerde schroef zou moeten hebben. Die had je kennelijk vroeger wel.
Wat Marcel vertelt, kan zeker kloppen. Bij saildrives kan het zelfs zo nauw komen, dat een aanzuigslang voor het buiten koelwater met een ijzeren versteviging al kan zorgen voor extra corrosie van de saildrive of in jouw geval de anode, het armste metaal.
Mogelijk dat het daar ook in kan zitten.
Ik had zelf ook al een vermoeden dat het met de walspanning aansluiting te maken had.
Na wat speurwerk op diverse sites zie je wel dat dit een "“hot” item is en dat veel
mensen er mee te maken hebben.
Wat ik alleen niet had verwacht is dat de aarde van de walspanning verbonden is met de massa aan boord.
Volgens mij is de enige mogelijkheid waardoor dit plaats vindt de acculader?
Een oplossing kan zijn om te zorgen dat de aarde van de walspanning niet aangesloten zit,
alleen werkt de aardlekschakelaar dan niet meer en dit is niet geheel volgens de voorschriften.
Dit zat overigens zo aangesloten op onze vorige boot en dit heeft nooit voor problemen gezorgd.
Deze blokkeert lekstromen over de aardleiding tot een bepaald niveau en kan toch in geval van een defect de aardlekschakelaar laten werken.
Ik denk dan ook dat ik deze isolator ga plaatsen en een vriend die duiker is even een nieuw zinkanode laat zetten.
Overigens heb ik ook al met enige angst de artikelen over elektrolyse gelezen.
Bij ons is juist de verbinding tussen de keerkoppeling en motorblok kaal gemaakt voor
een goede verbinding en tevens zit er over de flexibele koppeling naar de schroefas nog
een aarddraad.
Ik zal nog eens navragen of je bij een normale schroefas nu wel of geen isolatie tussen blok en keerkoppeling moet hebben, bij een Saildrive is dit wel het geval.
