Mede vaarders,
Helaas constateerde ik corrosie aan de 4 jaar oude saildrive van de Dufour 525.
De anodes waren alle jaren op tijd vervangen en werkten.
De oorzaak blijkt in de antifouling te zitten.
Staartstuk saildrive niet in metaalhoudende antifouling zetten!
Dit tast de coating aan zegt Volvo.
Nu dus demonteren / stralen en opnieuw laten coaten.
Volgende keer afplakken bij het antifoulen.
Guus
Dag Guus,
Wat corrodeerde er nu precies aan de saildrive? De schroef of … het huis?
Interesant. Ik lees wat je schrijft. Maar is er ook een logische verklaring voor?
Laten we er van uit gaan dat water geleidend is. Dat wil zeggen dat de gehele scheepshuid, de saildrive en de anodes en de schroef allemaal omgeven worden door een goede geleider. Ze staan dus elektirsch met elkaar in verbinding. Nu weet ik niet om welke antifouling het gaat. Metaalhoudend … zoals international micron? Ik maak me sterk dat je, met gebruik van een universeelmeter in de hoogste weerstandwaarde (Mega-ohm) geen geleiding meet, althans met de boot op het droge. Maar er bestaan misschien andere coatings waar ik geen weet van heb??
In principe is de theorie toch zo dat de diverse metalen conform de elementenreeks elkaar op kunnen vreten als er een stroom door loopt. Er is dus een stroomkring nodig (net als bij een batterij). Het metaal dat de laaste in de reeks is (zoals zink) wordt het eerst aangepakt. Vandaar die zinken anodes die opegeofferd worden. (optie: aluminium)
Stromen komen voor bij walvoeding (wel of geen aarde of een scheidingstransformator?) en stalen damwanden, en zout water en temperatuurverschillen of wervelvelden vanuit de motor/dynamo.
Een lastge materie … maar ja … toch wel belangrijk om te begrijpen wat Volvo bedoelt.
Wie wil hier eens op reageren?
Hallo Piet,
Het is het huis van de staart dat corrodeert, rond een gaatje aan de onderkant.
De antifouling is sterk koperhoudend (Jotun Seequeen).
Ik ben ook geen kenner op het E gebied. Maar de werf Electricien van Flevo Marina herkende direkt het probleem en het is ook een voorschrift van Volvo om het staartstuk niet te antifoulen.
Ben benieuwd of iemand het ons kan verklaren.
Groet,
Guus
Hallo Piet,
Het is het huis van de staart dat corrodeert, rond een gaatje aan de onderkant.
De antifouling is sterk koperhoudend (Jotun Seequeen).
Ik ben ook geen kenner op het E gebied. Maar de werf Electricien van Flevo Marina herkende direkt het probleem en het is ook een voorschrift van Volvo om het staartstuk niet te antifoulen.
Ben benieuwd of iemand het ons kan verklaren.
Groet,
Guus
Beste Guus, zoals gevraagd hier een poging de aantasting theoretisch te verklaren.
Het aanbrengen van een koperhoudende antifouling is kennelijk niet handig. Het elektrochemische potentiaalverschil tussen aluminium en koper is behoorlijk en het aluminium kan daar behoorlijk door aantasten. Kennelijk dwars door de coating heen.
Nu zit er op een saildrive ook nog een opofferingsanode. Deze behoort lager in de spanningsreeks te zitten dan het te beschermen metaal. Volvo levert alleen aluminium en zinken anodes voor de saildrives. De aluminium anode is voor zoet/zout water en de zinken anode alleen voor zout water. Zink is edeler dan aluminium en geeft onvoldoende bescherming op zoet water door het geringe spanningsverschil in het slecht geleidende zoete water. Ook vormt zich in zoet water een kalkaanslag op zinken anodes die de werking kan verhinderen. Aangezien je op het IJsselmeer ligt neem ik aan dat je een aluminium anode hebt. Met beide anodes zal de aluminium saildrive niet kathodisch berschermd zijn en de bescherming dus volledig van de aangebrachte coating moeten hebben. De anode is kennelijk aangebracht om metalen delen in de saildrive te beschermen. Deze zullen wel van rvs zijn.
Het is gissen waarom de aantasting rond een opening in de saildrive plaatsvind. Het zou kunnen zijn dat de coating daar onderbroken of weggesleten is en door de corrosieproducten van het staartstuk afgedrukt is.
De conclusie is dus om voorzichtig om te gaan met de coating van de saildrive en de anode bij iedere gelegenheid schoon te schrapen of te vervangen indien deze teveel is aangetast. Hetzelfde geldt voor de schroefanode.
Vaar je alleen op zoet water dan heb je in principe de mogelijkheid een magnesiumanode te monteren. Magnesium zit lager in de spanningsreeks dan aluminium waardoor je dit soort problemen nooit zult hebben.
Klinkt dit een beetje logisch?
Marcel
Bedankt Marcel,
We snappen hem.
Groet,
Guus
Interessante discussie, mij viel op dat op sites en ook hier gesproken wordt van een aluminium anode. Bij het vervangen van de seal van de saildrive vorig jaar was de keuze een zinkanode of een magnesiumanode, dus niet aluminium zoals Marcel stelt. Ik heb voor de magnesiumanode gekozen. Het is in mijn ogen eigenlijk ook wel logisch dat het om magnesium gaat, want je moet tenslotte materiaal gebruiken dat zich opoffert om iets anders in stand te houden en dat alleen werkt alleen als het lager op de spanningsreeks staat.
Het engelse bedrijf Keypart.com levert deze: Magnesium Anodes - Freshwater Use
Magnesium Ring Anode - Genuine, Part Ref: V876604 Ex. VAT: £33.09 maar ik heb hem gewoon in Ridderkerk besteld, en ook daar nagevraagd en daar had men het over de magnesium anode voor zoet water.
De eerste ervaring na één jaar op het IJsselmeer: veel kalkaanslag, en vermoedelijk daarom niet veel verdwenen van de anode, maar wel meer dan van de zinkanode. Ik heb de indruk dat de zinkanode langer mee is gegaan, die heeft er 13 seizoenen ondergezeten en was nog lang niet halverwege. Omdat ik slechts een paar kleine putjes in het gietstuk heb zou ik denk ik voor de toekomst weer voor zink kiezen. Overigens, ik zet het staartstuk altijd goed in de was, en heb geen aangroei van betekenis op het staartstuk.