Het is bijna zover, 1 juli vertrekken wij met onze Gib’sea 33. Wij maken geen weblog dus wij zullen via deze site regelmatig verslag doen. Op dit moment ligt de Volle MaaN nog stevig vast aan de stijgers van het Regatta center in Medemblik.
Zaterdagmorgen 2 julie zetten we, hopelijk met gunstige wind, koers richting ons eerste reisdoel, Oostende. Na Boulogne en Cherbourg nemen we tijd voor Zuid-Bretagne en de Vende? en steken van Les Sables d’Olonne over naar Noord Spanje. Vervolgens hoppend naar het zuiden langs de Spaanse en Portugese kust. Bij Gibraltar beslissen we: naar de Canarische eilanden of overwinteren in een haven in de Middellandse Zee. Maar zover zijn we nog lang niet…
Wordt vervolgd. gibsea3338527,3945949074
Wow, wat ben ik jaloers!!!
Hoelang hebben jullie voor deze trip uitgetrokken? Gaan jullie via de engelse kust? Ik ken iemand die met een 34 voet die 4 maanden op de Med heeft gevaren. Was onvergetelijk, zeker met je eigen schip. Vertel nog wat meer over de plannen en de voorbereiding!! En vooral veel verslag met foto’s !!!
Goeie reis, Martiniquemartinique38526,6371527778
Van Medemblik naar …
Het plan vatten we op in 2002. Augustus 2003 hebben wij onze boot aangeschaft met als doel een lange reis naar de Middellandse Zee te maken. Aanvankelijk dachten we aan een periode van 1 april - 1 november. Na het lezen van “storm op zee” van Henk Timmerman, Special Feeling, hebben we besloten de golf van Biskaje in de zomermaanden over te zeilen. Mede vandaar het vertrek per 1/7. Het heeft volgens ons weinig zin om eind oktober weer terug te komen om in april weer te vertrekken. Omdat het in de periode januari februari toch herfstachtig is in de Med. denken wij erover om naar de Canarische eilanden te gaan gedurende deze periode.
Onze Gib Sea is als volgt uitgerust:
Instrumenten:
Raymarine wind log diepte ST 40, Simrad WP 30 stuurautomaat, GPS FX 24, elektrische ankerlier met 50 m ketting, extra Fortress FX 16 met 30 m. loodlijn.
In Gibraltar hebben we een Windpilot stuurautomaat geinstalleerd. De stuurlijnen lopen onder het cockpitzitje. Dit is echt fantastisch zeilen.
Veiligheid:
Seago 230 bijboot, Yamaha FX 2,5 b.b., Plastimo ORC 6p. reddingsvlot, opblaasbare joon, Delta stopzak voor zwaar weer lenzen, derde rif, stroboscoop veiligheidslampen voorop de arm, stroboscooplicht aan de reddingsboei.
Extra zeilen:
High Aspect fok, Stormfok, halfwinder.
Navigatie:
Nagenoeg alle kaarten hebben we 2e hands gekocht. We hebben redelijk gedetailleerde kaarten van NL tot Gibraltar. We hebben alle pilots van NL tot Gibraltar en een aantal van de Middellandse Zee. De 2e hands kaarten van Imray en Admirality hebben we bijgewerkt tot 2005. Daarnaast hebben we Laptop met alle zeekaarten v.d. wereld maar deze staat meestal niet aan.
Van Imray hebben we ook de Imray cruising almanak . We waren de kaart om de bijgewerkte getijdetabellen aan te vragen kwijt maar na een mailtje stuurde ze desondanks gewoon toe. Superservice van Imray dus. De gegevens in deze almanak vinden wij veelal voldoende om een haven mee aan te lopen. De pilots geven meer achtergrondinformatie.
Inmiddels gebruiken we het programma CNAV via de laptop voor de Navigatie
Voor het weer hebben we een Sangean 909 SSB ontvanger aangeschaft en gebruiken we het programma Weatherfax voor het ophalen van weerkaarten.
Voor overtochten maken we gebruik van het programma Windplot: De Gribfiles downloaden we in Internet Cafes of via WIFI.
Fietsen:
In de bakskist hebben we 2 vouwfietsen voor meer bewegingsvrijheid aan land.
We hopen veel te gaan ankeren maar hebben daar tot op heden niet zo veel ervaring in. De dolfijnneus van de Gib sea vereenvoudigt het uitgooien van het anker aanzienlijk. Daarnaast kunnen we de halfwinder hier schoten met het derde handje.
Stroom:
Voor de stroomvoorziening zijn we voorlopig nog afhankelijk van de motor en de wastroomaansluiting. Zolang we regelmtig in havens komen wat tot Gibraltar de verwachting is, denken we de accu’s tijdig bij te kunnen laden. Mocht een aanvullende stroomvoorziening zoals een zonnepanneel of een extra accu nodig zijn dan schaffen we die onderweg wel aan.
Zon:
Tegen de zon hebben we zonnebrand, een paar petten en een bimini.gibsea3338903,4353935185
Geweldig wat jullie gaan doen Volle Maan. Ook wij willen jullie graag volgen
Paladyn (Gib Sea 33)
01-07 VERTREK. Onze (schoon) ouders toeren achter ons aan naar Voorthuizen om de auto te stallen, rijden met ons naar Zwaag voor een High Tea (d?Oude Veiling) en uiteindelijk naar Medemblik. Om zes uur gooien we de trossen los en worden uitgezwaaid; als die twee poppetjes op de steiger steeds kleiner worden,is het toch wel even slikken?
In Den Oever schutten we naar buiten en slapen aan de wachtsteiger.
02-07 SLAPEN
Een pittige tocht voor de boeg. Het liefst halen we Oostende (150 zeemijl). ?s Ochtends om 5 uur gaat de wekker: we willen het vroege tij pakken. Het wad af richting Den Helder gaat prima. Het is prachtig weer is en we wisselen netjes met de wachten, Andrew pakt al gelijk een paar uurtjes slaap. De wind is ZW, en op de Noordzee dus tegen. Bij IJmuiden hebben we het eigenlijk wel gehad. Omdat het tij gaat weer mee gaat lopen, varen we toch door naar Scheveningen Tegen twaalven meren we af in het donker, na een tocht van 18 uur en 75 mijl in het donker.
03-07 WIND TEGEN
We zijn zonder boodschappen vertrokken. Met het trammetje gaan we naar Den Haag om verse inkopen te doen. Tegen 2-en jaagt de havenmeester ons de haven uit, wij moeten plaats maken voor de nieuwkomers. Trossen los en met stroom tegen opkruisen met ZW 2 Bft. Dat lukt niet al te best, dus helaas de motor aan. Na het oversteken van de Maasgeul kunnen we zeilen. Niet voor lang, want na een stormwaarschuwing van de kustwacht besluiten we de Roompot aan te lopen. We willen niet voor de Nederlandse kust op een zandbank vergaan Tegen 24.00 liggen we langs een Duitse boot.
04-07 VERWAAID
Om 7 uur eruit om de Duitsers er tussen uit te laten. Dan weer rap terug de kooi in.We slapen tot 11.30 uit. Dan blijkt het weer te slecht om met het late tij uit te varen: ZW 6-7 voorspeld. Ons plekje blijkt zeer oncomfortabel, ondanks de extra stootwillen tussen steiger en boot. We verhuizen naar de wachtsteiger aan de binnenzijde van de sluis en benutten de tijd met het inruimen van al onze spullen.
05-07 NAVIGATIEBLUNDER
Ik heb dan wel mijn Theoretische Kustnavigatie gehaald, maar vandaag ga ik flink de mist in. Ik heb stroom mee
berekend vanaf de late ochtend. Als wij om 9 uur naar buiten varen, zijn beide wachtsteigers al leeg, vreemd. We krijgen meteen een hoosbui over ons heen. Andrew blijft binnen lekker droog, ik ben binnen een minuut doorweekt. Motorzeilend de geul uit, de wind laat even afweten. Als het opklaart komt ook de voorspelde windkracht 5 uit het zuidwesten, dus opkruisen. We worden echter telkens teruggezet door tegenstroom. Dramatisch. De vierde slag komen we eindelijk langs de zandbank voor WestKapelle en dan geeft de uitgaande stroom van de Westerschelde ons een zetje naar het westen. Onderweg gooien we de flessenpost voor Lareb overboord Uiteindelijk draait de wind naar het zuiden en is Oostende bijna in dezelfde slag bezeild… Half negen liggen we langs de steiger in de stad. Later blijkt dat ik ?6 uur voor hoogwater Hoek van Holland = 3.25 uur voor hoogwater Dover? verkeerd heb begrepen en ons dus in plaats van 6 uur stroom mee, 6 uur stroom tegen heb bezorgd.
06-07 WEER VERWAAID
Een voorspelling van WZW 6-7 houdt ons vast in Oostende. We zijn net op weg, maar hebben al klusjes genoeg: Andrew wordt door onze buurman, schipper van de Blauwe kei, de mast in gehesen. Gisteren is onze windvaan los komen te zitten en we zijn bang dat die naar beneden komt zetten. Gelijk wisselt hij het katrolletje van de spinnakerval. Ons Bruceanker past eigenlijk niet, tijdens het zeilen met grote golven slaat het anker tegen de dolfijnneus slaat. Een oplossing met elastiek en een stuk rubber voldoet niet. Eigenlijk kan de boot ook wel een poetsbeurt gebruiken, maar daar zijn we te lui voor. Morgen is N-NO 3-5 voorspelt.Met dit windje in de rug hopen we morgen een flink eind op te schieten richting Franse kaas en wijntjes.
07-07 EN NOG EENS VERWAAID
Ondanks eerdere voorspellingen vandaag weer een noordwestenwind 6-7. We hopen nog met het late tij uit te kunnen varen. Eerst uitgebreid ontbijten, douchen, koffie drinken en eindeloze steigerpraat over al dan niet vetrekken. Wij houden een slag om de arm, maar tegen vieren is de wind eerder toegenomen dan afgenomen. We blijven dus liggen en verzetten de bakens. Morgen is het (volgens de havenmeester) beter weer. ?s Avonds vroeg naar bed. Zo lang het laag tij is slapen we prima.Om een uur of twee ?s nachts liggen we weer op gelijke hoogte met de kademuur en begint het rollen, piepen en kraken. Met andere woorden: slapeloze uren, tot?
08-07 REGEN … de wekker om half zeven gaat. Vlot eruit om onze Engelse buren (we hebben ze ?stampede? genoemd, aangezien ze nogal luidruchtig over ons dek lopen) te wekken. Ze komen allevier hun bed uit om los te gooien en ons ertussen uit te laten. Op zee staat nog steeds 5 beaufort wind, maar deze komt half in, zodat wij veel vaart maken en niet al te schuin gaan. Desondanks nog een aardig hobbelpaard door de korte en steile golven. Bovendien regent het bijna onafgebroken. Het is juli, maar wij zitten in onze zeilpakken in de kuip. Tweemaal duiken we met onze neus in een brekende golf en komt het water zelfs binnen in de kajuit terecht. Door het springtij mee zijn wij in enkele uren bij Calais en besluiten door te varen richting Boulogne. De stroom kentert dan en springtij mee is leuk, maar springtij tegen is geen pretje. De volgende 20 mijl kost ons evenveel tijd als de eerste 45. Gelukkig breekt nog even het zonnetje door. Imiddels klinkt ons stuurautomaat alsof hij zand heeft ingeslikt. Morgen maar even open maken. Vlak voor wij in Boulogne kunnen afmeren gaan de kranen boven weer open en als wij vast liggen aan de steiger zijn wij allebei doorweekt. De barometer is gestegen tot 1022, maar van mooi weer is nog steeds geen sprake.
09-07 EINDELIJK ZON!! Vannacht word ik weer wakker van de kletterende regen op het dek, maar als we ?s ochtends opstaan, komt al snel de zon door. Geen strakblauwe lucht, maar we doen het ervoor. We brengen de dag door met slenteren door de stad, inkopen doen en wat klusjes aan de boot. Vanavond vertrekken we met bestemming Valery-en-Caux of Cherbourg, afhankelijk van de wind.
gibsea3338578,7053587963
[size=15]09 juli ? 15 juli<?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><O:P></O:P>[/size]
[size=15]In Boulogne komen we Ruud tegen met de Boreas, net terug van een 2-jarige wereldreis onder zeil en de zwager van ??n van mij collega?s. Rond achten vertrekken wij naar st. Valery-en-caux, een klein plaatsje tussen de kliffen 65 mijl verderop. Net als we de haven uit zijn blokkeert herhaaldelijk het stuurwiel. Gelukkig lijkt het probleem vanzelf weer opgelost. We hebben een rustige, maar koude tocht. De halve nacht en de gehele ochtend varen we onder laaghangende wolken en pas 3 mijl voor de haven zien we de kust weer. <O:P></O:P>[/size]
17 ? 23 juli
Toch vertrek richting het Franse vasteland in verband met de verslechterende weerberichten. Bovendien is onze wijnvoorraad bijna uitgeput. We kiezen voor Treguier aan een rivier zo?n 10km landinwaarts. Volgens onze havengids een "meandering medieval wonderland" en een "unusual lovely river". Voor al deze pracht moeten we wel bijna tien uur motoren, want de wind laat het geheel af weten. Als troost zien we vandaag voor het eerst deze reis dolfijnen. Ze laten enkele malen hun rugvin zien, maar zijn snel weer verdwenen. Bij de aanloop van de rivier verliest Andrew een stuk vislijn en zijn plastic inktvis en prik ik aan de verkeerde kant van de boeien. De omgeving van de rivier is inderdaad prachtig om vanaf het water te bekijken, het stadje houden we tegoed tot morgen. Om weer een succesvolle overtocht te vieren, of dat we dolfijnen gezien hebben of dat de zon weer een dag geschenen heeft, maken we een fles bubbels soldaat.![]()
Tr?guier bestaat bijna geheel uit middeleeuwse huizen en in het midden staat een enorme kathedraal. Wij bekijken het stadje op de ![]()
fiets; flink klimmen en dalen. De voorspellingen voor de komende dagen zijn matig; we verplaatsen Volle MaaN van de jachthaven naar de rivier naar de meest idyllische ankerplek ooit... (zie foto) De volgende avond willen we uitvaren, maar voor we bij het einde van de rivier zijn, hebben we al een dikke zes Beaufort wind, zoals meestal pal tegen. We laten het anker maar ![]()
weer zakken en proberen het morgen nog een keer.
Wederom 6 Bft wind, maar we zetten toch door. Het eerste stuk is pittig met grote golven recht van voor, maar naar mate we verder van het land komen neemt de wind af en ook de golven. Uiteindelijk wordt het zelfs een leuke trip. Tegen koffietijd ankeren we in de baai bij Perros Guirrec en kunnen lekker zonnen. In het begin van de avond verhuizen we naar de haven van Ploumanac?h. Hier vaar je tussen prachtige roze rotsformaties naar het havenkommetje, waar je voor ruim 20 euro tussen 2 boeien mag vast maken, zonder verdere voorzieningen [i]what so ever[/i]. Om ons er even aan te herinneren waarom we telkens voor het anker kiezen!
De eerste voor ons toegankelijke haven na Ploumanac?h ligt 50 mijl verderop. De stroom loopt vroeg mee en daarmee halen we het precies tot Brignogan, een droogvallende baai die onze havengids niet vermeld. Hier gooien we het anker in drie meter water tussen de rotsen voor een late lunch en om het tij af te wachten. Het water is zo helder dat Andrew met de snorkel kan controleren hoe anker ligt. ?s Avonds varen we de laatste etappe naar L?Aberwrac?h. Volgens de gids is deze rivier is een ideale uitgangspunt om door het [i]Chenal de four [/i]te varen. Er liggen dan ook minstens 50 boten aan anker boeien of aan de steiger. Verder is er echter niets in het dorpje en voor brood moeten we de volgende ochtend 2 kilometer bergopwaarts lopen.
In verband met uitslapen, pakken we de volgende dag ?s avond het tij richting Camaret sur mer, net onder Brest. Het is werkelijk windstil, dus het worden 6 lange uren op de motor. Net als Andrew binnen is om het logboek in te vullen, zie ik dolfijnen naast de boot. Zij hebben het druk met vissen en verdwijnen al snel weer uit zicht. Wij hebben vervolgens de hele avond last van Dolfijnziekte. Telkens denken we een rugvin te zien in het water, maar het is een golftop of een donkere vogel die uit het water duikt. Als we later op de avond in mistbanken terecht komen, halen we snel de toeter te voorschijn. We verdrijven de verveling en de dolfijnen die mogelijk nog in de buurt zijn, door om de twee minuten zeer overdreven mistsignalen af te geven. We hebben al zeker een uur geen andere boot meer gezien, maar goed? We doen nog een hints spelletje met dansjes, waarbij de ander het bijbehorende nummer moet raden (Macarena, Walk like an Egyptian, Hokey Pokey) om het laatste donnkere uurtje wakker te blijven. Om 01.00 laten we eindelijk ons anker laten vallen in de baai bij Camaret.
De volgende ochtend worden we wakker met regen. Volgens de voorspellingen blijft het komende dagen slecht, er komt een depressie over. We gaan er vanuit dat we pas na het weekend onze tocht kunnen voortzetten. Het is onduidelijk uit welke richting he thard gaat waaien, BBC voorspelt [i]cyclonic 6-7 Bft[/i]. We zijn niet zeker dat de ankerplaats voldoende beschutting biedt. Ook om de fietsen te kunnen gebruiken en een busreis te maken naar Brest, gaan we in de binnenhaven van Camaret liggen. De volgende dagen vermaken we ons met wandelingen en wat klusjes in en om de boot en natuurlijk met koffie en sterkers op een terras. Verder plannen we vervolg van onze tocht via Audierne naar Zuid Bretagne.gibsea3338578,7077546296
Beste Volle Maan,
Wij genieten elke keer van jullie verslag. Zelf zijn we net terug van onze zomervakantie. Samen zijn we voor het eerst met onze Paladyn de zee op geweest naar Blankeberge. Alles prima verlopen. Dit is natuurlijk niks vergeleken met jullie onderneming, maar we zijn er trots op. Het is in ieder geval een begin om wat verder te komen.
Wij zien weer uit naar het volgende verslag
M.vr.gr.
Paladyn
[size=15]26 juli ? 2 augustus<?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><O:P></O:P>[/size]
<?:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />[size=15]<?:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />[/size][size=15]Na een stop van twee dagen in Camaret wegens teveel wind, varen we de derde dag uit met een voorspelling van 3-4 Bft NW. In de baai worden we nog voor de gek gehouden met een leuke 11-12 knopen wind, maar algauw is het blik wind leeg en gaat w??r de motor aan. Dat houden we vol tot in Audierne, waar we tegen 23.00uur een ankerboei oppikken. De eerste 2 uur slaap ik heerlijk, maar dan steekt een flinke zuidenwind op, recht de baai in. De zwaartekracht is spoorloos in onze hut in de voorpunt. Bij het eerste daglicht vertrekken we, inde stromende regen, met bestemming Concarneau. Tien uur laten lopen we volledig doorweekt deze havenplaats aan. We slepen ons nog naar het toeristische, maar gezellige [i]Ville Clos[/i] en gaan dan snel te kooi. Helaas de volgende morgen wederom wakker met het ritme van de regen tegen het ?zolderraam?. Tegen de tijd dat wij klaar zijn om naar de [i]Boulangerie[/i] te gaan is het echter droog en warempel komt ook de zon door. Wij vertrekken als de eerste nieuwkomers de haven alweer invaren richting de rivier Aven, alleen met hoog water aan te lopen. Precies op tijd arriveren we bij de riviermonding. Heerlijk rustig liggen we enkele kilometers landinwaarts aan een ankerboei in een prachtige omgeving met uitzicht op een chateaux. [/size] [size=15][/size][size=15]Onderweg naar dit droomplekje heeft Andrew weer eens zijn hengel uitgegooid. Door ons gebrek aan snelheid heeft hij eindelijk succes en haalt in ??n keer twee makrelen binnen. Paniek aan boord, want nu moeten de beesten dood. Ik haal de fles rum binnen en Andrew giet de beide makrelen een flinke slok in de kieuwen, waardoor ze verdoofd zijn. Vervolgens gaat de kop af. De rest van de dag is Andrew aardig van slag vanwege het slachten van zijn eerste vangst. De makreel smaakt ons in ieder geval uitstekend.[/size] [size=15][/size][size=15]De volgende ochtend gaan we met de bijboot naar Pont Aven, 6km landinwaarts, waar de schilder Paul Gauguin leefde. Op de terugweg, wil demotor niet starten? de benzine is op?! Als we uit ellende de peddels ter hand nemen, worden we gewenkt door een zeiler. We krijgen van hem een liter benzine, gratis en voor niets, en kunnen weer op weg. Het begrip ?dingy billen? is ons na deze rit duidelijk: we hebben de wind en ook de golven tegen, waardoor de terugweg een ?wild wet dingy ride? wordt. Allebei zijn we doorweekt vanaf het middel tot een halve meter daaronder.[/size] [size=15][/size][size=15]Wij vertrekken meteen om nog over de zandbank aan het begin van de rivier heen te kunnen, bestemming Lorient, 20 mijl verderop. De stad zelf vinden we nogal sfeerloos, dus de volgende ochtends na koffietijd weer op weg. We zetten koers naar Belle Ile en kunnen voor het eerst deze reis in ons t-shirt in de kuip zitten. Rond vijven gaat het anker neer in een baai voor de kust van Belle Ile. Precies borreltijd. Al maken we er geen probleem van om het borreluurtje nog onder zeil te houden. Ook vaste tijdstips voor de tips en de tops van de dag: wat ging er goed en wat kan er beter. De volgende ochtend ankerop, waarbij prompt de motor afslaat. Lijn in de schroef!! Andrew gaat te water gaat met de snorkel en binnen enkele minuten is de klus geklaard en koersen we naar Le Palais, de belangrijkste haven van Belle Ile. Afmeren en de fietsjes uit de bakskist om het eiland te verkennen. Flink op en neer en ook nog wind tegen. We bezoeken oa Ster wenn, de mooiste ankerplek van Frankrijk. Dat laatste lijkt ons[size=12]Bedankt Paladyn voor je reactie. Dat is grappig, Blankenberge hebben wij nog nooit aangelopen vanwege de ondiepte tijdens de eb. Vorige vakantie moesten we uitwijken naar Zeebrugge omdat we te laat waren om B. aan te lopen. Blankenberge staat dus nog op ons verlanglijstje. <?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><o:p></o:p>[/size]
<o:p>[size=12] [/size]</o:p>
[size=12]Men zegt wel dat als je eenmaal op de Noordzee kan varen je overal kan varen maar die uitspraak laat ik graag aan anderen. Wel kan ik zeggen dat wij het zeilgebied na Calais niet te vergelijken vinden met het zeilgebied voor de Nederlandse en Belgische kust met de banken en vooral het drukke scheepvaartverkeer.<o:p></o:p>[/size]
<o:p>[size=12] [/size]</o:p>
[size=12]Tussen Calais en Cherbourg hebben wij nog nooit onze koers hoeven wijzigen wegens scheepvaart. Vergelijk dat met de oversteek van de Nieuwe waterweg, de Westerschelde of het kanaal tussen Calais-Dover.<o:p></o:p>[/size]
<o:p>[size=12] [/size]</o:p>
[size=12]Of het makkelijker is, ik denk het wel. Na Cherbourg heb je welliswaar te maken met stroomversnellingen tot 5 knopen in de spring maar alles is goed verwoord in de pilots.<o:p></o:p>[/size]
<o:p>[size=12] [/size]</o:p>
[size=12]Onze indruk tot nu toe is dat iedereen eigenlijk die van zeilen op ruim water houdt een keer deze richting uit zou moeten varen. 8 weken heb je er wel voor nodig, al spraken wij Nederlandse zeilers die binnen 2 weken naar Concarneau, zuid Bretagne, zeilden. Eventueel kun je, net als Engelsen vaak doen, met vrienden de boot al vast een eind op wegbrengen, bijvoorbeeld naar Cherbourg. Dan zit je gelijk in het mooie gebied en kun je genieten van ankeren op rivieren, in baaien bij de kanaaleilanden en zeilen in de prachtige wateren in Noord- en Zuid-Bretagne. Het is hier echt prachtig en hoogseizoen? Waar dan? In de havens is nog volop plaats en op ankerplaatsen liggen ook andere schepen en dus is het tenminste niet uitgestorven. Als je wilt ankeren is een bijboot met motor eigenlijk onmisbaar.<o:p></o:p>[/size]
3-14 augustus<?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vanwege de gunstige ligging en afstand hebben wij voor Gij?n gekozen als eerste bestemming in Spanje. Het is de grootste stad aan de noordkust. Wanordelijk, maar overal winkeltjes, terrasjes en restaurantjes. Bovendien is een festival gaande. We zonnen op het prachtige strand en zwemmen met de grote golven mee. ?s Avonds eten we in het oude gedeelte van de stad en drinken Sidra, de lokale drank die van hoog met gestrekte arm in de glazen wordt geschonken en in ??n teug <?:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><?:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />wordt leeggedronken. Andrew gaat hier naar de kapper, die hij herhaaldelijk in het Spaans vraagt wel zijn hoofd eraf te knippen, maar het toch vooral lang te laten?
![]()
We hadden deze regio niet ingepland in onze reis en hebben dus geen gedetailleerde zeekaart en havengids. Na lang zoeken vinden we een nautisch boekhandeltje waar we een zeekaart kopen voor 24 euro. Een havengids van Zuid Biskaje (nieuwprijs 70 euro) lenen we in de jachthaven van onze Engelse buren. In een copyshop maakt een ?mannetje? voor 2,80 euro kopietjes van het boek. Verdorie, we hadden ook een kopie van de zeekaart kunnen laten maken. Les voor de volgende keer! Ondertussen waait de voor ons gunstige oostenwind door en na 3 dagen Gij?n gooien we onze trossen los en koersen naar Cudillero.
De haven van Cudillero ligt vol vissersschepen. Jachten mogen hier ankeren, maar niet draaien op wind of stroom. Daarom moet naast een boeganker (vanaf de neus van het schip) ook een anker vanaf de achterkant worden uitgebracht (hekanker). Wij hebben een twee lichtgewicht anker met loodlijn: dit zit nog helemaal nieuw in de doos. Even stress: Andrew schroeft het anker in elkaar, ik pomp het bijbootje op. Het lichtgewichtanker fladdert de diepte in, maar houdt niet. Na een tweede poging liggen we keurig netjes in lijn met de vissersboot naast ons. Cudillero zelf stelt niet veel voor, we halen de volgende ochtend brood en daarna snelde ankers op.
![]()
18 mijl verderop ligt Luarca. Ook hier vergt het aanleggen weer enige oefening: we moeten een ankerboei oppikken en een lange lijn naar de kant uitbrengt. Vooral als er al jachten afgemeerd liggen. De ankerboeikomt aan de achterkant, zodat we met de kuip op het zuiden liggen. Toevallig hebben we een keer ons bijbootje gesleept in plaats van het leeg aan dek te bergen. Andrew roeit met de lijn naar de kade, klimt 5 meter omhoog en knoopt de lijn vast. We liggen best netjes, zelf gezegd. Dan komt een Frans stel met de bedoeling naast ons te gaan liggen. Lichtelijk paniekbij hen aan boord. Ze hebben geen bijbootje en kunnen blijkbaar niet zwemmen. Ze vragen Andrew, nog in zijn bootje, te helpen. Als hij probeert de voorlijn op de kade te gooien, verliest hij zijn evenwicht en beland met een grote plons in het water. Ik sla dubbel op het voordek, maar bij de geen woord Engels sprekende Fransen zijn geschokt en er kan geen lachje (en ook geen borrel) vanaf.
![]()
?s Avonds roeien we naar de kade, klimmen inmiddels 8meter ladder omhoog en drinken wat biertjes.Niet teveel, we moeten de ladder ook nog af. ?t Is zaterdagavond en razend druk op straat met flanerende Spanjaarden. Ook hier wordt volop Sidra gedronken. We hebben een onrustige nacht. Vanaf halftij komen de golven met de vloed het hoekje van de haven om. Desondanks blijven we een nachtje extra. Na uitgebreid koffie op een terras naar het strand. Het water, dat in Gijon zo lekker was, is hier veelkouder. Brrr, ik steek er nog geen teen in!
Volgende bestemming: Ria de Ribadero. Achtereenvolgens nauwelijks wind, windkracht 5, te weinig wind, windkracht 4 en in het geheel geen wind, maar niet de voorspelde 6-7 Bft. In Ribadeo leggen we weer eens in een echte jachthaven aan en vullen onze watertanks, accu?s en voedselvoorraad aan. Andrew koopt een zeehengel met de Spaanse uitleg dat hij er iedere vis tot 35kg (hoe krijgen we die in de pan?) uit de oceaan moet kan hengelen. Weliswaar liggen we hier aan een steiger, maar nog steeds onrustig. Na halftij komt de deining de haven in. Ik ben het zat en verhuis eerst naar de achterhut, waar het nog steeds kraakt en klotst. Ten einde raad leg ik alle kussens op de kuipvloer en kruip buiten in mijn slaapzak. Achteraan en in het midden van het schip zijn de bewegingen gering en hoor ik het gepiep en gekraak van binnen niet. Met een heerlijk briesje in mijn gezicht slaap ik er prima!! Andrew slaat het tafereel wantrouwend gade, vast bang dat ik voortaan elke nacht in de ??npersoons slaapzak kruip! De volgende dag zijn we vooral lui. ?s Middags schrobben we het dek, ?s avonds ?verboten? we naar een ankerbaai in de riviermonding. We liggen voor een aantal grotten in de kliffen, de volgende dag nemen we een kijkje met de bijboot. Ik ben een angsthaas, want zodra we een meter de grot binnen gevaren zijn, wil ik alweer naar buiten.
Na 3 nachten weer op weg. Gelijk probeert Andrew zijn nieuwe hengel. Een zwakt punt in de nieuwe lijn zorgt ervoor dat hij gelijk is uitgevist. De lijn breekt en blinkers en paravaan zinken naar de bodem. We wilden graag naar Rio de Foz, maar de deining maakt ons dat onmogelijk, wilde brekers lopen het havenkanaal in. Dan maar door motoren naar Rio de Vivero. Als we daar ons anker laten vallen in een prachtige baai, steekt ineens de wind op. En bedankt, nu hoeft het niet meer. Het stadje Vivero zelf ligt verderop in de baai. ![]()
We varen er met ons bijbootje naar toe, maar hebben ons behoorlijk vergist in de afstand. Na 3 kwartier motoren, arriveren we eindelijk met natte billen aan de steiger. Ook dit is weer een leuk Spaans stadje, waar alweer fiesta aan de gang is. De prachtige ankerbaai nodigt uit tot een extra dag zonnen.
Zaterdag gaat weer eens de wekker. Na het ontbijt anker op. We koersen naar espasante, maar de wind is gunstig. We varen door naar het verderop gelegen Cedeira. De wind in de rug wordt harder en harder en wij reven en reven, maar lopen nog steeds ruim 6 knopen. Ook in de havenkom giert nog steeds een ruime 30knopen. Na wat boodschappen een nacht goede slaap, varen we gelijk door richting La Coruna. We treffen dezelfde wind als gisteren en al surfend vestigen we wederom een snelheidsrecord! La Coruna, hier gebeurt het allemaal! La Coruna, het trefpunt voor internationale zeilers op weg naar hun droombestemmingen (Middellandse zee, Carieb, wereldreis)?
![]()
gibsea3338584,7194560185
|
|
gibsea3338614,5741435185     
La Coruna ? Bayona 14-16 augustus La Coruna biedt alle faciliteiten van een grote stad. Helaas komen we aan op zondag en maandag is een feestdag. Pas de derde dag kunnen wij op zoek gaan naar onderdelen voor de boot. Na vele kilometers op onze vouwfietsjes zijn we er echter niet in geslaagd het onderdeel voor onze stuurautomaat te kopen. Wel hebben we nieuwe blinkers voor de makrelenvangst. We borrelen met andere [i]vertrekkers[/i] vergeleken met wie onze plannen nog niet zo wild zijn (Sepia: rondje Atlantic / Misty Moon: rond de wereld). Van de Sepia krijgen we een kopie van een navigatieprogramma met alle digitale zeekaarten van Europa.Tijdens het half uur durende motortochtje naar de ankerbaai tegenover La Coruna leveren de nieuwe blinkers meteen een makreel op. 17 augustus Onderweg naar Lage slaan we nog een makreel aan de haak. De haven van Lage is sinds de uitgave van onze havengids (1995?) aanzienlijk veranderd. Het kost ons moeite om een goed ankerplekje te vinden, maar uiteindelijk liggen we vlak voor het strand. Vanuit de kuip zien we een groot podium. We gaan met de bijboot aan wal, maar het plaatsje heeft weinig sfeer en het plein voor het podium is leeg. We gaan wat teleurgesteld weer naar de boot terug. Maar nog geen half uur nadat we te kooi zijn, begint de band te spelen. We kunnen de songs meezingen vanuit ons bed. De band houdt vol tot zes uur de volgende ochtend. 18 augustus 6.30u gaat de wekker voor het BBC-scheepsvaart weerbericht: Finisterre 5-7 Bft. Bovendien zeer dichte mist. Na een onrustige nacht ben ik echter meestal erg fit ?s ochtends, dus ik trommel Andrew zijn bed uit en na het ontbijt gaan we op weg. E?nmaal zien we een visser opdoemen uit de mist. Verder zien en horen we niemand, tot de mist plotseling optrekt. We hebben prachtig uitzicht op de rotsachtige kust en zien 5 tegemoetkomende zeilboten. Helaas nog steeds geen wind, het blijft voorlopig motoren. Ik ben enthousiast geworden met het vissen en gooi de hengel met het aas voor tonijn uit. Andrew kan geen makreel meer zien. We proberen nog enkele keren te zeilen, zonder succes. Ook geen geluk met het hengelen. We proberen de halfwinder en nadat we hem twee keer hebben moeten strijken, kunnen we het zeil de derde keer voeren tot kaap. Net voor het ronden van kaap Finisterre (letterlijk: ?het einde van de wereld?) halen we dit zeil weg en dat is niets te laat. Ineens steekt een flinke wind op. Over Finisterre zelf ligt een grauwe donkere deken. We bedenken ons geen minuut en varen door naar Muros, wat 12 mijl toevoegt aan de toch al lange tocht. De wind trekt flink door, beter laat dan nooit. Eindelijk ligt om 21.00u ons anker in een baai in ria de Muros. Eten, wijntje en te kooi! 19 augustus Wederom veel wind en een dreigende lucht en bovendien is er geen ontbijt. We halen het anker op en kruisen op naar de jachthaven van Portosin. We vinden een prachtig plekje met de kuip uit de wind en in de zon. ?s Middags op de fietsjes naar Noya, Little Florence. Al is die benaming niet geheel terecht, het is wel een leuk stadje. Alfredo geeft ?s avonds onze motor een servicebeurt en we drinken wat met Dennis en Leonie van de Aeolus, op de terugweg van een rondje Atlantic. 20 augustus Het is vandaag zaterdag, aangepaste dienstregeling, de bus naar Santiago de Compostella gaat om 7.45. De reis gaat vlot, ook de overstap in Noya, zodat we bijtijds in Santiago zijn. Eerst caf? con leche met tostado, dan naar de kathedraal. Tot mijn grote teleurstelling geen pelgrims die de laatste meters op hun knie?n afleggen. De kathedraal is echter werkelijk prachtig. We gaan in een rij staan achter het altaar, geen idee wat de bedoeling is. Na een kwartier wachten mogen we een beeld van de apostel st James omarmen en nog eens tien minuten later zijn relikwie?n aanschouwen! Na een stadswandeling met veel onderbrekingen op terrassen is het voor ons tijd de laatste bus terug te nemen. In Portosin is het fiesta (jaja). We maken niet nogmaals dezelfde fout en gaan rijkelijk laat voor onze vermoeide benen naar de podia. De Spaanse band geeft ons de gelegenheid onze salsa pasjes weer eens te oefenen. 21 augustus Andrew viert zijn 36ste verjaardag. We brengen de middag door op het strand, op het zand wel te verstaan, want ook hier is het water ijzig koud. ?s Avonds luiden we met bubbels Andrews 37ste jaar in. 22 augustus We breken ons kamp weer op. Eenmaal buiten de haven hebben we weer 5 Bft in de rug. Deze noordoosten wind waait al weken en is een voorloper van de Portugese handelswind, de in de zomer overheersende noordenwind. Zodra we de baai uit zijn, houdt de wind het voor gezien. De motor moet gestart. De steevaste discussie hierover is ineens voorbij, wanneer Andrew dolfijnen naar onze boot ziet zwemmen. We hebben zeker 10 minuten dolfinarium plezier met de15 dolfijnen die om beurten met de boeggolf spelen. Ze komen van de zijkant aanzwemmen, draaien zich op de rug voor de boeg en springen boven water uit en gaan er rap vandoor. Als de dolfijnen verdwijnen, zien we enkele honderden meters verder telkens een tonijn uit het water springen. Hij is zeker het nieuwste speeltje van de visjagers. Door het dolfijnen spektakel merken we rijkelijk laat dat de wind weer is aangetrokken. We zitten voor de monding van de ria de Arosa. Ah, weer een windhol, die slaan we mooi over. We racen over het water naar de volgende landtong en daar valt warempel de wind weer weg! De laatste mijlen naar Sanxenxo varen we op de motor. We laten het anker vallen voor een overvol strand en dadelijk komt de zwemkleding te voorschijn. In de zon is het gewoon te heet en nu nemen we het koude water voor lief, we moeten toch afkoelen. Ook de bossen op de heuvels hebben last van de hitte. Voor onze ogen zien we een vuurhaard ontstaan. Een helikopter met waterzak verschijnt, die herhaaldelijk in de ria de zak met water vult en over de rookwolk heen stort. Na enkele uren is de brand onder controle, maar de horizon in het noorden kleurt nog steeds grauw van de rookpluimen. Volgens de krant zijn er 14 brandhaarden in Galici?, vermoedelijk grotendeels aangestoken. Op de boulevard drinken we ros? op een terras voor slechts 4 euro per fles, met ijsemmer en al. Op de terugweg slaat het motortje van de bijboot af. Nee he, niet weer!! Gelijk komt een vissersboot langszij die ons wel wil slepen. Dat slaan we niet af, al worden bijna omver getrokken, zo haastig wil de visser ons bij onze boot krijgen. Net wanneer de sleeplijn losgegooid wordt, bedenken we dat we vergeten zijn het benzine kraantje open te draaien? Evengoed wordt de visser uitbundig bedankt, zo snel zijn wij zelf nog nooit geweest met het bootje. 23 augustus We willen eindelijk het reserve onderdeel voor onze stuurautomaat bestellen. De watersportwinkel is echter gesloten en over de telefoon in het Spaans uitleggen wat een aandrijfriem voor je stuurautomaat is, valt niet mee. Dan maar een e-mail naar een Nederlandse leverancier. Combarro verderop in de ria moet een leuke plaats zijn, maar na een uur op de motor zien we niets dan flatgebouwen en bovendien geen beschutte ankerplek. Rechtsomkeert om te ankeren in een beschutte baai. Hier wil echter ons anker niet houden. We zijn het zat en willen rust. De rust gaan we zoeken op de Islas Cies, een tiental mijl verderop. Om 21.00u laten we eindelijk ons anker vallen voor een prachtig zandstrand. Meteen steekt een windkracht 6 op. We liggen te hotsen en te klotsen. Nu zijn we helemaal sjacherijnig. Er gaat een tweede anker uit en we gaan linearecta te kooi. Hopelijk liggen we morgen nog op dezelfde plaats. 24 augustus Minder wind en een vriendelijk zonnetje. Onze humeuren knappen meteen op. Met de bijboot gaan we aan wal, nog net voor de hordes toeristen die met de ferry worden afgeleverd. Na een flinke op-en-neer wandeling drinken we op de jongerencamping een caf? con leche. Het lijkt wel Renesse hier! We verhuizen naar een baai aan de zuidkant van het eiland, hopelijk meer beschut voor de wind. Als we te kooi gaan is het windstil, maar door de stroming tussen de eilanden, draaien we dwars op de deining. Door het rollen hebben we beiden moeite om op onze eigen plek in bed te blijven liggen. 25 augustus De dag begint met mist en regen. Snel anker op en naar Bayona. Het is weer tijd voor een jachthaven. De boot heeft een uitgebreide wasbeurt nodig. Wij willen weer eens een rustige nacht. En bovendien is het de laatste haven voor we de Portugese grens zullen oversteken. Nog ??n keer genieten van de tapa?s dus!
Bayona, Bayona
Do 25 augustus ? di 30 augustus
Bayona, een Spaans toeristenoord, is onze eerste pleisterplaats, of beter gezegd plakplaats. Het is niet een geheel vrijwillig verblijf. Wij hebben hier eindelijk het reservedeel voor de stuurautomaat kunnen bestellen en moeten wachten op de bezorging.
E?n nacht hebben we in de jachthaven doorgebracht om water en stroom aan te vullen en de boot weer eens te soppen. In de praktijk betekent ??n nacht twee dagen. We komen ?s ochtends vroeg aan en gaan de volgende dag laat voor anker. Vrijdag nemen we de bus naar Vigo met de bedoeling Linda?s schoenencrisis te verhelpen. Met het kopen van gympies slagen we niet, dus Linda loopt weer verder op de 2 euro slippers uit Oostende, die ernstige gebreken beginnen te vertonen. De enige alternatieven zijn zeilschoenen en veterlaarsjes, allebei geen optie onder een korte broek of jurkje. Ik spendeer het veelvuldige van Linda?s schoenenbudget in een surfshop aan een 10 mm lijn met kevlar. Vast een winkeldochter. 10mm lijn wordt niet gebruikt door surfers en de rol was nog geprijsd in peseta?s. Ik weet een goed prijsje te maken met de verkoper.
Vrijdagavond om tien uur zijn we terug uit Vigo en ankeren we in de baai naast de jachthaven. We roeien gelijk met de bijboot terug om bij de ?Grandcru? een borrel te drinken. Zaterdagochtend krijgen we Martijn van de ?Rotop? op de koffie. Hij noemt zichzelf zeezwerver en vaart met zijn stalen jachtje uit 1964 naar de Carieb. Behalve de romp heeft hij zo ongeveer alles aangepast met opgeduikelde en geritselde spullen. Wat een verschil met onze polyester comfort container!! En wat moet het heerlijk zijn om zo handig te zijn. Heb je niet telkens een mannetje nodig als je stuurautomaat stuk is, je je stroomvoorziening wilt aanpassen of een spinnakerboom wilt monteren.
De zaterdag is zo om. Wij worden telkens later wakker. Ontbijten en aansluitend koffiedrinken duurt tot 12.00u. Dan moet er ook nog gedoucht worden. Als wij de stad in gaan, kunnen we nog net een snelle boodschap doen voor de si?sta begint. Internetcaf?s zijn meestal wel open, dus we halen nog even onze e-mail op. Terug naar de boot en in de kuip een middagborrel drinken. Dat worden er meestal 2, waarna we suf in slaap vallen op de kuipbanken. Geen probleem, 23.00u is hier nog een prima tijd om aan tafel te gaan. Heerlijk tapas eten met een glaasje wijn en daarna duiken we het Spaanse uitgaansleven in. Toepasselijk in een cafeetje dat Caiman Island Bar heet. Als we ?s nachts terug naar de steiger lopen, is ons bijbootje verdwenen. sh*t, gejat!! Gelukkig blijkt het bootje slechts verlegd door el c?pitan naar het begin van de steiger. We hoeven niet naar de boot terug te zwemmen.
Zondag schijnt eindelijk de zon weer. We zijn vandaag nog later wakker door het late naar bed gaan van gisteren. Vastbesloten weer eens een gouden ster in ons logboek te schrijven. Dat doen we op een dag dat we niets uitgegeven hebben. (Zeilers zijn zuinige mensen, anders hadden ze wel een motorboot gekocht.) Andrew haalt nog even de nieuwe hijslijn voor het grootzeil door de mast.Om een uur of twee pruttelen we naar de steiger om een wandeling te maken. Als we langs de ?Gipsielady? lopen, vallen we met onze neus in de boter, of beter gezegd in de wijn. Zij hadden de zeilers van de ?Grandcru? en de ?Suwarraw blues? al gevraagd voor een borrel. We roosteren met zijn achten gezellig wat in het zonnetje onder het genot van enkele alcoholische verfrissingen. Leuk om te horen wat ieder met zijn overmatige vrije tijd doet (Suwarraw blues: 4 jaar op wereldreis met 3 kinderen aan boord!!). Om zeven uur is het tijd om op te breken. Zojuist voer een Nederlandse catamaran de haven binnen, die we wat welkomst groeten brengen. Ook daar zijn we welkom aan boord voor een drankje. De eigenaar, een accountant, doet een onderzoekje naar de budgetten van de langeafstandszeilers. Zelf leeft hij zuinig. De prima wijn die hij ons inschenkt blijkt een bedankje na een hulpvaardige actie aan een luxe jacht. Er vaart blijkens zijn onderzoek een stel rond dat van 10 euro per dag kan leven, alles inclusief! Ons lijkt dat onmogelijk. Uiteindelijk pruttelen we ook nog even bij de ?Rotop? langs, terug van een dagje Islas Cies. Ook Martijn is zo vriendelijk ons even aan boord te vragen voor een biertje. Wij nemen wel onze eigen chipjes mee?Martijn kan zijn kosten voor levensonderhoud niet precies noemen. Hij had vandaag een kapotte accu, schade ? 50 en vraagt zich af of hij deze dan maar van een lichtboei zal gaan "lenen". Ver nadat de zon onder is gegaan peddelen we terug naar Volle MaaN. We hebben maar kort hoeven lopen voor een middag en avond gezelligheid. En we kunnen ook nog eens onze gouden ster noteren!
Maandag moet dan ons reserve-onderdeel arriveren. ?s Ochtends (na het ontbijt en koffie met Martijn), vragen we in de nautical shop of het onderdeel er al is? Om 14.15u terugkomen. Eerst boodschappen doen en eindelijk nieuwe slippers kopen, waar Linda nu al een blaar van heeft. Terug bij de winkel blijkt deze om 14.00u gesloten. ?s Middags na de siesta nog maar eens terug. Hopelijk kunnen we dan morgen eindelijk het anker lichten voor het oversteken van de Portugese grens.
[size=15]Bayona ? Nazar?<?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><O:P></O:P>[/size]
<O:P>[size=15] [/size]</O:P>
[size=15]30 augustus[/size]
[size=15]Na water bijvullen op de steiger en koffie bij de Amerikaanse Sam en Debryn, proberen we ons van Bayona los te rukken, we hijsen de zeilen. Zodra we om de hoek van de pier zijn, staat er een flinke wind, bovendien pal uit het zuiden. We kunnen gelijk aan de slag om beide zeilen te reven. Na een uurtje zeilen, waarin alle losse spullen door de kajuit vliegen (helemaal vergeten dat je bij opkruisen zo overhelt), geven we op en varen we terug naar Bayona.[/size]
<O:P></O:P>
Nazar? - Alvor
9 september
Ons geplande dagje strand in Nazar? valt letterlijk in het water. We
worden ?s ochtends wakker met een grauwe lucht en niet veel later komt
de regen met bakken uit de hemel. Niet getreurd, in de bibliotheek
kunnen we gratis internetten en zijn we meteen vaste klant. Zo horen we
via de e-mail dat het in Nederland ?Portugees weer? is. Het kan
verkeren?
10 september
Aeolus, de god van de wind, is ons gunstig gezind. Na een uurtje
motoren kunnen we een prachtige koers zeilen. In zwemkleding met het
zonnetje in de kuip, wat wil een mens nog meer. Wij merken dat
zeevogels meer interesse hebben voor onze kunstaas dan de vissen die we
ermee willen vangen. Het poorten bij voetbal is net zoiets als het
duiken van zeemeeuwen naar een kunstvis. Om de afgang te maskeren,
strijken ze zodra ze in de gaten hebben dat ze beet genomen zijn,
quasi-nonchalant op het water neer om achteloos hun veren te
poetsen.?Oh? een visje??verhip, ? ja dat plastic ding ? had ik heus wel
gezien hoor.? Vlak voor de haven van Peniche is een zeemeeuw minder
bijdehand. Het beest raakt verstrikt in onze kunstvis. Andrew is alert,
gooit de zeilen los en haalt heel langzaam de meeuw binnen. Hij pakt de
vogel uit het water, het beest zit met de vleugel en met de bek vast
aan de haken. Gelukkig heeft het dier door dat het geholpen wordt en
spartelt niet tegen. Met behulp van een tangetje en veel geduld peutert
Andrew de haakjes los. Ondanks alle ellende houdt de meeuw de vis nog
steeds stevig beet in zijn bek! Uiteindelijk laat hij los en vliegt
weg. Gelukkig! Tja, dat krijg je met dat goedkope Chinese kunstaas?
vang je vogels in plaats van vissen.
11 september
In Peniche verhalen we ?s ochtends de boot van het anker naar de
steiger voor bezoekende jachten. Na koffie met gebak op een terras
fietsen we het schiereiland rond. De westkust van Peniche, waar de
golven tegen de kliffen breken, is werkelijk indrukwekkend. Tegen het
eind van de middag fietsen we naar de camping Municipal, waar we onze
(schoon)ouders treffen. Zij zijn gisterenavond aangekomen. Na
uitgebreid bijkletsen volgt een gezellige BBQ en het onvermijdelijke
spelletje kaarten.
12 september
?s Ochtends kopen we eerst cadeautjes om mee te geven naar Holland. Op
de camping drinken we koffie en vervolgens togen we met z?n allen naar
het strand. Zowel Andrew als ik wagen ons in meterhoge branding met een
surfboard. ?t Water is een stuk minder koud dan gedacht. Wederom volgt
een gezellige avond, waarna helaas ook (voorlopig) afscheid. Terug op
de steiger treffen we de Sepia, die we al enkele weken geleden uit het
oog waren verloren, en Sam en Debryn, die we in Figuera da Foz
achterlieten. Zo wordt het toch nog ver na twaalven eer we Volle MaaN
achter het anker leggen.
13 september
Van onze vroege vertrek komt niets terecht, geen zin om de wekker te
zetten. Om half tien gaat het anker op. We varen nog een
afscheidsrondje voor de camping en moteren dan met vijf boten tegelijk
de haven uit. Na een half uurtje steekt ineens een oostenwind op.
Achterop lopen de schepen snel op ons in, we zien dat zij hun grote
lichtweer zeilen hebben bijgezet. Andrew springt meteen in het ruim om
onze halfwinder tevoorschijn te halen, we laten ons niet inhalen! Zodra
deze aan het dek ligt, valt de wind weg en storten de zeilen in
elkaar!! Een half uur later steekt de wind weer op, nu uit het westen!
Ook hier hebben we maar enkele uren plezier van maar tien mijl voor de
eindstreep kunnen wederom zeilen op. De wind trekt zelfs aan tot een
kleine 6 Bft en met veel te veel zeil scheuren we de ankerbaai van
Cascais binnen, waar het werkelijk druk is met Nederlandse jachten en
?vertrekkers? van andere nationaliteit.
14 september
Met het bijbootje pruttelen we de superdeluxe marina in, waar we een
bezoekje brengen aan Sam en Debryn, zij zijn hier ook gisteren zijn
aangekomen.We spreken af ?s avonds samen uit eten te gaan en eten
lekker ?n gezellig bij de Thai. Cascais is een sjieke badplaats voor de
rijke Lissabonners. Dat is te merken aan de winkels en restaurants.
Niet alleen meer sardines en bacalhau op het menu. Tot diep in de nacht
verzinnen Andrew en Sam aan boord van de Debryn Ruth de meest
waanzinnige plannen om het leven van lange afstandszeilers makkelijker
te maken. Naast een mini-torpedo-installatie tegen piraterij, is een
ander plan een receptenboekje voor markeel, aangezien dit de enige vis
is, die zeilers weten te vangen. Het boekje moet recepten bevatten als:
makreel naturel, makreel sandwich, makreel salade, pasta met makreel,
makreelburger, markeel van de BBQ, pizza met makreel, markeel op toast
enz enz. Wanneer de wijn is in de man?
15 september
Zo?n ankerbaai is net een drijvende volksbuurt. Carl van de catamaran
We2are1 klopt ?s ochtends aan om ons op de hoogte te stellen van de
laatste ?arrivals?. Onder meer de Sepia is gisterenavond gearriveerd,
na 2 weken wachten op hun post in Peniche. Daar gaan we eerst eens op
de koffie. Pas na twaalven leggen we ons bijbootje vast aan de
aanlegsteiger van de vissers. Eerst internetten en dan naar het
luxueuze shoppingcenter. Bij terugkomst blijkt ons bootje klemvast te
zitten onder de steiger. Het is opkomend water en het bootje is onder
de steiger geschoven. Er steekt nog een klein stukje uit. Met de hulp
van twee vissers, waarvan er ??n in het bootje klimt om het motortje
eraf te halen, wordt onze dinghy van een wisse verdrinkingsdood gered.
?s Avonds wederom socializen: een spelletje Kolonisten van Catan
(eindelijk !!) bij Boris en Marieke van de Misty Moon (zie La Coru?a).
16 september
We hebben een druk leven. ?s Ochtends na het ontbijt (tegen tienen dus)
eerst boodschappen doen. Dat duurt toch wel twee uur, met internetten
erbij. Dan diesel tanken. Bij de pomp nog
wat kletspraat met de Happy Monster. Dan is het alweer half drie en
hijsen we de zeilen voor de 25 mijl naar Sesimbra. Onderweg een late
lunch en zodra we die binnen hebben trekt de wind aan en moet er
gereefd worden. Even uitblazen. Er staat nu een dikke 6 Bft en bij de
kaap die we moeten ronden net voor Sesimbra krijgen we vlagen van 7Bft
over ons heen. Het tweede rif moet in het grootzeil. Dat hebben we dit
jaar nog niet ??n keer hoeven doen. Tegen achten varen de het haventje
in en maken vast aan een Portugees houten jacht. Voor de verandering
liggen hier slechts nog twee Franse boten, vastgeknoopt aan een half
gezonken coaster uit Belize.
17/18 september
Ook bij vertrek uit Sesimbra staat er een flinke noordenwind, die maar
een klein beetje afzwakt naarmate we het land verder achter ons laten.
De golven worden wel steeds groter, zodat koffie inschenken teamwork
wordt: de een staat binnen met beker en thermosfles klaar, de ander
roept van buiten wanneer de golven even wat kleiner zijn dan de
gemiddelde twee meter. Op deze manier belandt de meeste koffie in de
beker. Het opdrinken vergt ook de nodige concentratie, wil je niet bij
het nemen van een slok tegelijk met een onverwachte bruisende golf de
koffie over je heen krijgen. Na een rappe tocht laten we eind van de
middag het anker vallen in Sines,voor ons de laatste haven aan de
westkust van Portugal.
De volgende stop is in de Algarve! Na een telefoontje naar de
camper-zwervers, horen we dat zij daar al aangekomen zijn. In Sines is
weinig te beleven. Na wat noodzakelijke boodschappen halen we om 22.00u
het anker weer op en kiezen de tweede maal vandaag het ruime sop. We
treffen een heldere hemel en een volle maan. De maan beschrijft tijdens
de nacht eenzelfde baan langs de hemel als de zon overdag. De gehele
nacht is het maanlicht is zo fel dat we gemakkelijk een boek kunnen
lezen tijdens onze wacht. Wanneer ik ?s ochtends over mijn
linkerschouder kijk, zie ik de hemel oranje kleuren, de zon komt bijna
op. Over mijn rechterschouder zie ik de maan nog ruim boven de horizon
staan. Dag ?n nacht op hetzelfde moment:
Na een tocht van 18 uur varen we net na het hoogwater de pieren van
Alvor binnen, een klein plaatsje tussen Lagos en Portimao. We ankeren
in een mini-waddengebied direct voor de kade van het dorpje. Onze
(schoon)ouders hebben ons al aan zien komen vanaf het strand en wachten
ons op op de kade. Vanavond kunnen we onze speelschulden terug winnen !!
gibsea3338614,5718865741
Alvor - Barbate
Alvor is een toeristenplaatsje, waar met name Engelsen komen. Dit is te merken aan de vele pubs, restaurantjes, en winkeltjes. Overal kun je soaps en voetbal kijken Wij liggen voor anker in een kommetje vlak voor het dorpje, zeer beschut op 2 minuten roeien van de kade. De camping is een wandeling van 10 minuten door het dorpje. Maandagavond (19-9) gaan we gevieren uit eten in een visrestaurant. We eten de vissen die we nog steeds niet zelf gevangen hebben, dorade en rode poon. Nu weten we gelijk hoe ze eruit zien ?n hoe we ze klaar moeten maken. Dinsdag (20-9) brengen we in het zwembad door en BBQ-en ten afscheid (opnieuw). Mijn ouders beginnen aan de weg terug, wij zullen langs de Portugese kust verder naar het oosten gaan.
Nog ??n dagje (21-9) blijven we in Alvor. We gaan met de bus naar Portimao om te informeren of we daar een spinnakerboom (uitzetter voor het voorzeil) kunnen kopen, maar horen al snel een teleurstellend ?nee?. We lopen over het strand terug naar Alvor. Met het opkomende water betekent dit tweemaal uitkleden tot het ondergoed en tot aan het middel om de kliffen heen door het water waden. Toch vinden dit het mooiste strand tot nu toe. De volgende ochtend (22-9) tijdens het ontbijt horen we buiten roepen. En wie schetst onze verbazing: de Sepia vaart rondjes om ons heen!! We kletsen bij met Frank en Marijke. Zij konden met laag water niet over de zandbanken in de lagune heen. We moeten ons vertrek dus enkele uren uitstellen. Halverwege laag en hoog water halen we het anker op. Naar binnen hadden we nooit minder dan 5 meter water onder de kiel, dus we zijn wat achteloos. Juist als ik tegen Andrew zeg ?we moeten de havengids misschien toch wat serieuzer nemen, straks horen we een klap en zitten we vast?, horen we een klap en zitten we vast? Door de stroom zijn we uit de geul gedreven en zijdelings op een zandbank gezet. Met een beetje gas achter- en vooruit komen we gelukkig snel los. Een wijze les, voortaan zijn we weer alert. Na 5 mijl dobberen leggen we voor het vissersdorpje Ferragudo aan een ankerboei.
Lui ?koffietijd vertrek? (23-9). Rond elf uur knopen we los en zetten koers naar het 35 mijl verder gelegen Faro. Na twee uur motoren steekt een zuchtje wind op en kunnen we ons lichtweerzeil hijsen. Primeur deze reis: we springen in het water en laten ons slepen achter de boot. Het water is heerlijk!
Als de wind steeds meer aantrekt, besluiten we het lichtweerzeil te strijken. Zoals altijd trekt Andrew bij de mast de slurf over het zeil, terwijl ik de schoot laat vieren. Echter, we hebben nu het grootzeil niet bijstaan, waar normaal het lichtweerzeil achter doodvalt. Er staat 16 knopen wind in 70m2 zeil te blazen als ik, zonder nadenken, de lijn van de lier haal. Ik kan ?m niet houden en de lijn schiet door mijn hand heen. Mijn eerste reflex is de lijn nog steviger vast te grijpen, de tweede reflex is nuttiger: de lijn laten schieten. De schade: flinke schrik en pijnlijke brandblaren over hand. We varen door naar Faro, onderwijl de hand koelend met natte doeken. In het waddengebied vinden we snel een ankerplek voor de nacht. De pijn neemt, mede dankzij pijnstillers, gaandeweg af en ik heb ondanks alles een goede nachtrust.
De volgende morgen (24-9) is de pijn verdwenen, we kunnen onze reis vervolgen. Eerst komt nog iemand in een bijbootje naar ons toe roeien en begroet ons met een enthousiast ?bonjour, Francais, oui?!?. Helaas, wij zijn geen Fransen, maar we geven toe dat je je gemakkelijk vergist in onze slaphangende rood-wit-blauwe vlag.
Als de wind na koffietijd eindelijk opsteekt, halen we het anker op en zetten koers naar Cadiz, 80 mijl (150km) voor de boeg. Onderweg gaat de hengel weer uit. Eerst bijten er weer twee van die vervelende makrelen, maar dan zit er eindelijk iets anders aan de haak: een bonito!! Andrew is apetrots op zijn vangst en bedenkt de rest van de middag hoe hij de vis zal klaarmaken. Hij besluit tot a la plancha: ingesmeerd met olie en knoflook en dan op de BBQ. Alle vissen hebben gevangen met de hengel van de Liddl, die we bij ons afscheid cadeau kregen. Nu hij een grotere vis heeft gevangen, doopt Andrew doopt de hengel ?Oscar, the Sharkslayer? (uit Sharktale). Tegen een haai zal de hengel hopelijk niet bestand zijn.
De wind staat ?s avonds nog steeds door en we maken flinke vaart. De laatste mijlen naar de haven duren echter altijd een eeuwigheid, pas om 04.15 uur knopen we vast aan de steiger. Van een overijverige nachtwacht moeten we eerst inklaren voor we mogen slapen. Die grappen hebben ze zeker van de Portugezen afgekeken!
Na een paar uurtjes slaap en een kop koffie zijn we klaar voor Cadiz. Helaas is het zondag (25-9) en rustig in de stad. We duiken toch even een casa de vino in en scharrelen wat door de steegjes. We leren dat de bonito die we gisteren gevangen hebben een tonijn is. Maakt niet uit, we eten de tonijn met zoetzure saus (nieuw recept van Andrew, heerlijk!). Wegens het aanhoudende warme weer halen we de buiskap weg, regen verwachten we voorlopig niet en op deze manier hebben we wat meer wind in de kuip.
We twijfelden over een overnacht tocht naar Barbate. Volgens de voorspellingen trekt ?s avonds de wind tot kracht 5-7 Bft, overdag (26-9) is er nauwelijks genoeg wind om te zeilen. Van deze twee kwaden kiezen we voor koffietijd vertrek en enkele uren dobberen op zee. Zeilen ziet er dan bij ons uit als op de foto:
?s Avonds trekt inderdaad de wind aan tot 6 Bft, pal tegen, en met een stevige tegenstroom kunnen we niet meer zeilen. Er gaan twee reven in het grootzeil en met de motor bij proberen we tegen de golven in te komen. Het enige plezier is dat we in de verte Marokko liggen. Na twee lange uren en veel overspattend zeewater varen we eindelijk voor Barbate, waar de wind er nog een schepje boven op doet en we in 7 Bft het kleine lapje zeil naar beneden moeten halen en de haven moeten invaren. Andrew is gelukkig de rust zelve en brengt ons zonder problemen in de jachthaven, terwijl ik zenuwachtig rond sta te springen. De volgende dag (27-9) zal onze stuurautomaat in Gibraltar arriveren. In de straat van Gibraltar waait ofwel een Poniente (westenwind) ofwel een Levanter (oostenwind). Laat die oostenwind nu nog net zo hard waaien als gisteren (6-7Bft)! Dat is voor ons pal tegen en met het drukke scheepvaartverkeer in een 15 km breed kanaal blijven we liever een dagje extra in Barbate. Volgens de voorspellingen de komende dagen blijft de wind oostelijk, maar zal hij morgen afnemen tot flojo (zwak). Hopelijk kunnen we dan een kans wagen. En waarschijnlijk, als al onze klussen geklaard zijn in Gibraltar, draait eindelijk de wind en krijgen we de Poniente tegen!!
[size=15]Barbate ? Gibraltar - Barbate<?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><o:p></o:p>[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]26 ? 9 tot 2-10<o:p></o:p>[/size]
[size=15]?Voyaging is a life of extreme highs and intense lows. When you cut out the lows, you also truncate the highs.? <o:p></o:p>[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]Volgens de maker van onze windstuurautomaat is het een eitje, de windpilot gaat op 28 september per vliegtuig naar Gibraltar en wordt daar op het vliegveld bewaard tot wij ook gearriveerd zijn. Hij belooft ons eveneens dat we het apparaat binnen 2 uur zelf gemonteerd hebben.[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]Levante, levante? Maandag de 26ste zijn wij in Barbate aangekomen en sindsdien waait door de straat van Gibraltar de levante, een harde oostenwind. Volgens de voorspellingen houdt de levante zeker tot vrijdag aan. We willen ons niet weer aan windkracht 7 pal tegen blootstellen, in een kanaal van amper 15 km breed, met drukke scheepvaart en regelmatig mist. We huren woensdag dus een autootje om over land naar Gibraltar te gaan. De eerste kilometers is het grappig om wat van het binnenland te zien, maar als we voor de grens Spanje ? Gibraltar in de file terecht komen, zijn we het al snel zat in de auto. Na een uurtje file rijden, passeren we de grens en gaan regelrecht naar het vliegveld om ons pakket op te halen.Wat een teleurstelling te horen dat het nog niet aangekomen is. Onze windvaan ligt nog op Heathrow! Ook in de watersportwinkel lopen we tegen een muur: niets is op voorraad, alle verzendkosten moeten betaald worden ?n er kan niet geleverd worden,als je niet met je boot in Gibraltar bent. Dat geldt ook voor de windpilot, beseffen we nu. We keren teleurgesteld terug naar Barbate. Ook daar kunnen ze geen spinnakerboom leveren. Nou ja, het kan wel, als we 20 dagen de tijd hebben! De technicien belooft ons wel vrijdag de meest simpele bevestiging te leveren voor een spinnakerboom, geheel ?custom made?. Vrijdagmiddag heeft de beste man echter nog geen onderdeeltje gemaakt. Maar als we volgende week terugkomen, is het zeker klaar?[/size]
[size=15]Gelukkig lopen in Barbate geleidelijk wat andere buitenlandse schepen aan, zodat we wat aanspraak hebben. Uit hun verhalen maken we op dat we toch echt geen angsthazen zijn. Bovendien trekt in de nacht van donderdag op vrijdag de wind aan tot kracht 8, wat in combinatie met de stroom in de straat van Gibraltar een levensgevaarlijke situatie oplevert. Maar voor zaterdag lezen wij eindelijk een gunstig weerbericht op internet. De levante houdt zich 36 uur koest. Zaterdagochtend stroomt de haven leeg. Rond elf uur vertrekken wij met rustig weer, maar al gauw trekt de wind aan tot kracht 5. De golven zijn kort en steil. Het kost ons veel moeite er tegenop te komen. In de eerste twee uur leggen we slechts 5 mijl af en zijn beiden doorweekt van het vele zeewater wat over ons heen bruist. Eenmaal in de straat van Gibraltar krijgen we de stroom mee. Het vermindert het overspattend zeewater niet, maar verhoogt wel onze snelheid. In stroomversnellingen maken we af en toe zelfs 7,5 knoop, al moeten we dit telkens bekopen met een zoute douche.[/size]
[size=15]Pas half drie passeren we Tarifa in het midden van de straat, d? windsurfspot van Europa. Hier staat 80 dagen per jaar windkracht 7 of meer. Wij komen ervan af met een dikke 6 Beaufort. Geleidelijk aan neemt nu de wind af en keert de rust terug in de boot. We kunnen weer lachen, denken aan eten en koffie zetten. In de baai van Gibraltar is er van al het geweld slechts een leuk briesje overgebleven om de laatste mijlen zeilend af te leggen. Wat een verschil![/size]
<o:p></o:p>
[size=15]Bij de douane zijn we vlot ingeklaard, maar een plekje in de marina zit er niet in (en dat terwijl er drie zijn!!) Dan maar op het anker, tussen een 20-tal andere geankerde schepen. De ankerplek is pal naast de landingsbaan van het vliegveld (die ook nog eens de enige toegangsweg kruist). Als er een vliegtuig aankomt of vertrekt wordt over het water omgeroepen uit de buurt van de strip te blijven. Het is zondag, dus een lui dagje op het anker. Maandag zorgen we dat we 09.00u stipt (illegaal) aan de kade liggen om ons pakket op te halen op het vliegveld. En het is er!! Na h??l veel papierwerk bij de douane krijgen we de doos mee. Niet te tillen, zeker het niet het hele eind naar de haven. Andrew stopt twee Marokkanen 10 euro in de handen en schuift de doos in hun bestelwagen en springt erbij. Binnen enkele minuten staat de doos op de kade naast de boot. Hoera! Snel uitpakken en dan kijken we wat
verdwaasd naar de stapel onderdelen. Ook onze spinnakerboom is bezorgd, dus we gaan gauw terug naar Spanje, naar La Linea del Concepci?n. Dit houdt in dat we aan de andere kant van de pier gaan liggen?[/size]
[size=15] Hier liggen we beter beschut en ontmoeten Joop. Joop vaart al 18 jaar met zijn 60 voet catamaran rond de wereld. Zijn 20 jaar jongere vrouw heeft hem verlaten om van een andere man een kind te krijgen. Tijdens de borrel probeert Joop ons een baby aan te praten, voordat het te laat is? Solozeilers zijn veelal rare snuiters en zij met een catamaran spannen de kroon. [/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]Woensdag de 5e varen we terug naar Barbate. Nog steeds levante, dus nu wind in de rug. Met 7 Bft in de straat van Gibraltar gaan we knetterhard. In Barbate heeft Christof de monteur zelfs het spinnakerbeslag af. Het wordt binnen een half uur na aankomst gemonteerd. Daarna gaan we aan de slag met het bouwpakket van de windpilot. Het lijkt wel een Ikea kast, compleet met inbussleutels en echtelijke twist. Na een vijftal maal opnieuw in elkaar zetten hebben we een versleten rug, maar de oplossing gevonden. Morgen boren we de gaten in de boot en kan de stuurautomaat gemonteerd worden. Wat nou 2 uur werk!! Die tijd was ik al kwijt aan het afzagen van 6 schroeven![/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]Maar enfin, het is vandaag mijn 30ste verjaardag en mijn cadeau is klaar: G?rard, ons nieuwe bemanningslid, meteen bevorderd tot eerste stuurman van de Volle MaaN.[/size]
