Carieb 2

[gibsea33]

[size=15]Barbate ? El Jadida[/size]
[size=15]9 oktober tot 16 oktober[/size]
[size=15] [/size]
[size=15]Na wat vertraging door de harde wind, trekken we zondag eindelijk de stoute schoenen aan en koersen naar Marokko. We zullen jullie niet vervelen met voor de derde maal 7 Bft in de straat van Gibraltar, voor de verandering eens van opzij. Na enkele uren komt Tanger in zicht. Zo vanuit de verte ziet Marokko er uit als Spanje: dorre heuvels met witte dorpjes. Eenmaal in de haven is het verschil echter overduidelijk. Er hangt een eigenaardig luchtje, het water is ronduit smerig en er staan een massa mensen op de kade. De man die ons helpt aanleggen vraagt 10 euro baksish. Eerst maar eens bij de douane langs, die onze paspoorten in beslag neemt. We krijgen er een pasje voor terug waarmee we het haventerrein op kunnen.[/size]
[size=15] [/size]
[size=15]We zijn uit de eurozone, dus we moeten Marokkaans geld zien te regelen. Tien Marokkaanse Dirham, zijn ongeveer een euro waard. Met het nieuwe geld gaan we gelijk de stad in. Vies, druk, lawaaierig, dit is even wennen na drie maanden reizen in Europa. We gaan op zoek naar een internet caf? en een restaurantje om iets te eten. Het eerste is zo gevonden, maar alle restaurantjes zijn gesloten. Het is zondag, maar daar doen de Marokkanen toch niet aan? Andrew stapt een cafeetje binnen en vraagt in drie talen of we hier iets kunnen eten. De eigenaar kijkt hem glazig aan. Een voorbijganger legt ons uit dat we om half zeven aan tafel kunnen. Na zonsondergang, het is immers ramadan!! [/size]

[size=15]In de haven liggen maar 5 zeiljachten aan de steiger, waar de stroom uit een verlengsnoer op de kade komt. De volgende ochtend spreken we onze buren. Zij waren van plan uit te varen, maar hun weerfax gaf ?s nachts een stormwaarschuwing door. Een onschuldig lagedrukgebied boven Madeira heeft zich onverwachts uitgediept, de windsnelheden lopen op tot orkaankracht. De tropische storm, ?s nachts zelfs hurricane stage 1, krijgt de naam Vince. Wij schrikken van dit bericht. Veel jachten die wij kennen zijn op Madeira en andere op weg naar een van de Atlantische eilanden. Wat zijn wij nu blij met de opgelopen vertraging en ons plan om langs de Marokkaanse kust te zeilen!! Het leert ons altijd op je hoede te zijn voor plotselinge weersveranderingen.[/size]

[size=15]?s Avonds gaan we de stad in om onze blunder van gisterenavond goed te maken. We wachten tot de zon bijna onder is en gaan naar een klein eethuisje in de Medina. Met andere (Marokkaanse) gasten zitten we op banken aan een ronde tafel. We eten het ramadan menu, diverse hapjes en drankjes staan al klaar. Net als iedereen wachten wij tot het einde van de vasten van deze dag wordt afgekondigd. Dan eten we Hariri, Marokkaanse groentesoep, dadels en andere gebakken zoetigheden, vis, garnalen en calamaris. En een gekookt ei. Dat heeft vast een bepaalde reden, welke we echter niet kunnen achterhalen. Toe krijgen we een glas thee, mierzoet en voor de helft gevuld met muntbladeren.[/size]

[size=15]Voor degenen die Marokko willen bezoeken, maar niet met vreemden van ??n bord willen eten, wij hebben ook een MacDonalds gesignaleerd. Het restaurant met het beste uitzicht over de stad. [/size]
[size=15] [/size]
[size=15]NB let op de donkere wolken, er vallen al drie dagen stevige regenbuien in Tanger. Dit voor degenen die veronderstellen dat de zon altijd op de Volle MaaN schijnt. Extra zuur wordt het wanneer je op de wereldomroep hoort dat het al dagen nazomert. De Marokkanen zijn erg blij met de regen, vertelt Mohammed. Hij valt in de goede tijd van het jaar. Mohammed spreekt ons in het Nederlands aan op straat. Hij heeft 9 jaar in Nederland gewoond en is vertrokken in 1983 met fl 17.000 oprotpremie. Hij vertelt ons ook dat veel Marokkanen hun toevlucht zoeken tot hashish tijdens de rammadan. Vandaar al die rare figuren op straat. Mohammed laat ons de ouderwetse bakkerij in de medina zien, de Italiaanse en Franse buurt en zijn restaurant, waar we vanavond moeten komen eten. Dan vinden wij dat het tijd wordt hem af te schudden. Met moeite raken wij hem kwijt in de wirwar van steegjes. De volgende ochtend wordt Andrew aangesproken door een Duitstalige Marokkaan. Deze Ahmed vraagt eveneens of wij komen eten in zijn restaurant en brengt ons vervolgens naar hetzelfde cafetaria in de medina!![/size]

[size=15]Donderdag de 13de draait de wind eindelijk naar het noorden en kunnen wij verder. De avond ervoor komt de havenpolitie onze paspoorten en scheepspapieren terugbrengen. Wij drinken op dat moment een borrel bij onze Turkse buren en komen er van af zonder baksish. De 52 uur durende zeiltocht naar El Jadida is niet de leukste op deze reis en dat is zacht uitgedrukt. De wind is onstabiel en in combinatie met een flinke deining zorgt dit voor klapperend tuig en een rollende boot. Beide nachten moet de motor aan, omdat de wind het laat afweten. Dit komt de nachtrust niet ten goede. Positief is dat G?rard meteen zijn werk goed doet en overdag flinke stukken stuurt. Zaterdagochtend komt dan eindelijk El Jadida in zicht. De haveningang ligt achter een zandbank, waarop de deining imposant breekt.Het kost ons wat moeite een plek te vinden in deze vissershaven. Na drie pogingen liggen we goed, vastgeknoopt aan de reddingsboot, die hopelijk vannacht niemand hoeft te redden.[/size]

[size=15]El Jadida is schoner en fleuriger dan Tanger en naar ons idee wat minder streng in het islamitische geloof. Wij zien in ieder geval meer vrouwen zonder hoofddoek op straat. Boodschappen doen blijft een belevenis. De vismarkt is aan de overkant van de haven, op de kade waar de vissers aanleggen. Sommigen hebben een kraampje, anderen verkopen hun vis vanaf een zeiltje op de grond. Voor 2 euro koop je een hele tonijn, bijna goedkoper dan een blikje. Je moet hem dan wel zelf schoonmaken. Het grootste aanbod geldt de tonijn, maar het assortiment biedt verder makreel, dorade, rog, tongetjes, (tijger)raal en zelfs haai. [/size]
[size=15]Het alternatief voor vis is kip. Je zoekt ?m zelf uit op de markt, waar de dieren vrij rondscharrelen in een stalletje. De verkoper weegt je keuze op een ouderwetse weegschaal met losse gewichten en hakt vervolgens achter een muurtje de kop eraf. De kip krijg je een plastic zakje mee. Plukken en ingewanden verwijderen ook hier voor eigen rekening. Wij houden het vanavond maar bij brood. Net als we daaraan willen beginnen, start de reddingsboot naast ons zijn motor!! Verschrikt steek ik mijn hoofd door het luik. ?Nous allons a la mer? zegt de schipper. Dan hebben wij een probleem, antwoorden we in ons beste Frans. Alle beschikbare plekjes in de haven hebben we geprobeerd en naast de reddingsboot was de enige optie. De bemanning hangt wat rond, stapt op de kade en de schipper laat ons achter met een ?pas de problem?. De radar van het schip draait nog. Wat nu? Na anderhalf uur wachten, besluiten we toch maar te gaan slapen, we zien wel of de schuit nog vertrekt. Als er iemand gered moest worden, zijn ze nu al te laat. Blijkbaar zijn toeristen belangrijker dan een oefening van de reddingsbrigade, want de volgende ochtend liggen we nog waar we lagen. Nu we het klokje rond hebben geslapen, zijn we de ongemakken van de afgelopen trip alweer vergeten en denken we aan de verdere tocht naar de Canarische eilanden. Gaan we in ??n keer de 377 mijl naar Lanzarote afleggen of maken we nog een tussenstop in Marokko?[/size]
gibsea3338670,7444675926

[W.Nooijens]

Hallo Volle MaaN
Wij genieten meer en meer van jullie verhalen. Is de bestemming gewijzigd nu je naar de Canarische eilanden gaat?
Momenteel is de DIEDERIK( Gibsea 352) uit Noordschans op de Canarische eilanden.
Groetjes
PALADYN

[gibsea33]

Beste Paladyn,
Ja, de stroming en de overheersende winden maken het eigenlijk makkelijker om naar de Carieb te varen. We hebben hier nu dekking voor dus we zijn dat van plan. We hebben een windpilot ge?nstalleerd en een spinakerboom aangeschaft (Selden telescopisch). Uitgeboomd loopt het schip nu fanatastisch voor de wind (van de week 5 tot 6 knoop bij 16 knoop wind) en de stuurautomaat (elektrisch) heeft tot 20 knopen wind zelfs een makkie. De golven lopen dan lekker rustig onderdoor.
De boot is er helemaal klaar voor. Wij over een aantal weken hopelijk ook.
We hebben het idee dat we met de Gib Sea 33 destijds een goede keus hebben gemaakt. Vaak hebben we weinig wind en toch kunnen wij nog vaak zij het slechts met enkele knopen voortgang blijven zeilen. Andere vertrekkers hebben veelal zwaardere schepen die toch wat meer wind nodig hebben en dat terwijl ze bij de verkoop nog zeiden dat deze boot nogal wat wind nodig had. Tja het is maar waarmee je het vergelijkt.
Douches zijn in veel havens vaak te vies om binnen te gaan als ze er al zijn. Met een beetje water en het liefst stroom genieten wij toch bijna elke dag van een goede warme douche en dat is toch comfort. Tja die diepvriezer en wasmachine, die missen we wel .
Groeten,

Andrew en Lindagibsea3338651,8116550926

[gibsea33]

[size=15]El Jadida - Arrecife[/size]
[size=15]18 oktober tot 3 november[/size]
[size=15] <?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><O:P></O:P>[/size]
[size=15]De beslissing is gevallen. We gaan in ??n keer naar de Canarische eilanden. Het wordt steeds later in het seizoen met dientengevolge een steeds grotere kans op slecht weer. Het is kiezen uit twee kwaden, want de voorspellingen voor de komende dagen geven zeer weinig wind op.[/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]En die voorspellingen kloppen. De eerste twee dagen kunnen wij overdag net de zeilen volhouden en maken een gangetje van 3 mijl per uur. ?s Nachts starten we de motor, de zeilen gaan dan klapperen door de hoge deining. Telkens slaan de giek en grootzeil met een dreunende klap terug na door een golf te zijn opgetild. Binnen klinkt dat alsof het hele tuig afbreekt en overboord dreigt te gaan. Onmogelijk om dan te slapen. [/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]Slapen doen we deze overtocht op de bank en niet meer in de achterhut als tevoren. Ongeveer 16 uur per etmaal ligt er iemand te knorren hier, weggestopt onder een dekbed om zomin mogelijk gestoord te worden. Hiermee is de uitdrukking gezellig voor deze overtocht niet geschikt (de eerste dag nog wel als we ons kikkerbadje opblazen tijdens een geheel afwezig zijn van de wind).[/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]Wat wel goed gaat deze tocht is de verse vis voorziening. Een kunstenaar heeft eens een vis in de verf gelegd en toen dood laten spartelen. De afdruk hiervan, het kunstwerk, was erg omstreden. Toch sterven op deze wijze bijna alle vissen. Doch niet aan boord van de Volle MaaN waar ze eerst een  oorlam krijgen. We slaan dag twee een flinke bonito aan de haak. Andrew heeft in Marokko de kunst van het fileren afgekeken en maakt van deze prachtige blauwe vis een mooi visfiletje. Daags erna buigt wederom de hengel door. We halen een zeer mooie goudkleurige vis binnen, een goudmakreel, neusje van de zalm onder de vissen! Het dier is zo mooi, het is bijna zonde het op te eten. Maar de smaak is zeer de moeite waard en we eten er beiden twee dagen van. De laatste dag laat ik nog eenmaal, met Graciosa in zicht, de lijn vieren en binnen een half uur hapt een bonito! Ik verbied Andrew de vis te fileren (hij is er zo enthousiast mee geworden), we maken er moten van die morgen heerlijk op de BBQ kunnen. De rum is op en voorlopig gaat de hengel in de kast.[/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]Met onze korte golf radio gekoppeld aan de laptop kunnen we nu weerkaartjes en windvoorspellingen ontvangen. Voor de derde dag wordt zuidwestenwind voorspeld kracht 4. Pal tegen, maar in ieder geval kunnen we nu zeilen, al is het niet in rechte lijn naar het doel. ?s Avonds  draait de wind en gaan we eindelijk eens hard recht op ons doel af. In de nacht zeilen we 40 mijl van de ?range? af, die bij vertrek op 350 mijl (600km) stond. Helaas is Aeolus ons niet goed gezind. ?s Ochtends wederom weinig wind. Omdat onze voorraden uitgeput raken, gaat ?s middags de motor aan en leggen we de laatste 80 mijl dieselend af. Geen pretje, continu het gestamp van de motor. Doch om 10.45 knopen we Volle MaaN vast in de haven van Graciosa, een klein eilandje boven Lanzarote. We zijn er! En Graciosa is een eiland waar we meteen verliefd op worden. Het uitzicht op Lanzarote is magnifiek, Graciosa zelf is prachtig. Desolaat landschap met maar liefst vier vulkaan kraters. Twee mini-dorpjes, het hele eiland kent geen verharde wegen. Het zeewater is heerlijk warm en helder. In ??n woord geweldig![/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]De volgende dag trekken we onze wandelschoenen aan (figuurlijk dan, ik loop op mijn 2 euro slippers) om een van de vulkaan kraters op het eiland te bedwingen. Het is een warme en stoffige wandeling omhoog, maar de uitzichten onderweg maken dit geheel goed. Op de terugweg door het eindeloze duinlandschap proberen we, vergeefs, een gekko te vangen om als huisdier te houden op Volle MaaN. Deze dieren eten kakkerlakken als lekkernij en we voorkomen liever dan dat we genezen. [/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]De volgende dag staat de tocht naar de hoofdstad van Lanzarote, Arrecife, op het programma. Er staat een stevige noordoosten wind, waarmee we op volle snelheid mee naar het zuiden varen. Onderweg kunnen we de spinnakerboom voor het eerst proberen op een koers pal v??r de wind. We racen door het water. Ha! Jammer alleen dat de zon de hele tocht achter de zeilen schuil gaat. Na deze prachtige tocht weten we weer waarom we zeilen zo leuk vinden.[/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]In Arrecife hebben we een missie: een ticket naar huis, want vrijdag 28 oktober trouwt mijn broer. Dinsdag brengen we een halve dag door op het vliegveld van Lanzarote. Om half drie ?s middags hebben we een terugvlucht vanaf D?sseldorf geboekt en moet ik de volgende dag moet om 8.45 uur standby zijn voor een vlucht naar Brussel. En op die vlucht is plaats, dus ?s middags word ik door mijn ouders opgehaald voor een ?vakantie? in Nederland. Andrew blijft op de boot aan de anker boei in Arrecife. Hij ontdenkt dat het een leuke plaats is met een veelheid aan watersportwinkels. Hier is eens een keer alles te koop. Onze Turkse kennissen uit Tanger arriveren de volgende dag en brengen veel gezelligheid en Raki mee. Hebben we al verteld dat deze Turken uitgerekend Griekenland het leukste land aan de Middellandse zee vonden? [/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]
[size=15]De bruiloft van mijn broer en schoonzus is erg geslaagd en een mooie gelegenheid alle familie weer te zien. Zelfs een avondje stappen met de meiden kan in dit korte tijdsbestek geregeld worden. Iedereen in Nederland: nogmaals bedankt voor de gezellige dagen![/size]
[size=15]<O:P></O:P>[/size]Inmiddels ben ik terug op Lanzarote en weer aan boord van Volle MaaN. Vandaag, 3 november, hebben wij koers gezet naar marina Rubic?n aan de zuidkant van Lanzarote. Hier blijven wij waarschijnlijk enkele dagen om te luieren en om de boot weer een wat schoner in- en exterieur te geven. Er is een zwembad, tennisbanen en een strand nabij, dus als we hier geen vakantiegevoel krijgen, dan weten wij het ook niet meer. gibsea3338659,8351851852

[gibsea33]

Onze plannen zijn gewijzigd! Net als ongeveer 1000 andere zeilboten gaan ook wij de grote oversteek wagen!
 
[size=15]Fuerteventura<?:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” /><o:p></o:p>[/size]
[size=15]6 november tot 11 november[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]We liggen drie nachten in de marina van Playa Blanca. Het is een voornamelijk Duits toeristenplaatsje met, volgens ons, de mooiste boulevard van de Canarische eilanden. De jachthaven biedt draadloos internet aan. We hebben er veel plezier van middels de chat-functie van MSN. Dan gaat het weer kriebelen. De weersvoorspellingen spreken nog steeds over 5-6 Bft met uitschieters naar 7-8 Bft, maar we gaan er voor ?t gemak van uit dat de meeste wind in de acceleratie zones voorkomt. In deze gebieden, bijvoorbeeld aan de noordkant van Lanzarote en de zuidkant van Fuerteventura, tunnelt de wind en kan 2 tot 3 Beaufort in kracht toenemen. Je herkent de zones gemakkelijk: als er veel windmolens op de kust staan, is het oppassen geblazen. [/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]Wij zeilen vandaag naar Corralejo, aan de andere kant van de 10 mijl brede zeestraat tussen Lanzarote en Fuerteventura. We kijken al enkele dagen tegen dit plaatsje aan. Corralejo is van oorsprong een vissersplaats, maar is overgenomen door het toerisme. We bezoeken het duingebied van 20 km2 aan de zuidoostkant en bekijken de surfers op de schietbaan, zoals ze de zee voor de kust genoemd wordt. Het waait hier vrijwel altijd hard en in afwezigheid van deining racen de surfers er op volle snelheid overheen.[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]We zijn in de ?cruising mood? en gooien de volgende ochtend al vroeg de trossen los. Een half uur later valt het anker bij Isla de Lobos, eiland van de zeehonden. Een beetje zoals Texel, alleen zonder Pieterburen, want hier zijn de dieren al tientallen jaren geleden uitgeroeid. In het heldere water zien we op 7 meter diepte ons anker liggen en met de snorkels op zien we diverse vissen beneden ons zwemmen. Als de wind opsteekt, halen we het anker op en zeilen naar het 20mijl verderop gelegen Puerto Castillo. Gelegen in een, wederom Duits, toeristenresort, compleet met zwembad, piratenschip, zeehonden en entertainment. De haven is hermetisch afgesloten. We kunnen de steiger niet op of af. We laten dit vermaak dus aan ons voorbij gaan.[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]We vertrekken vroeg de volgende ochtend en ontbijten op zee. Na 3 uurtjes dobberen bereiken we Las Playitas, waar we een zwemstop maken. Het is, voor ons althans, de heetste dag op de Canarische eilanden. Zodra we aan de ankerboei vastgeknoopt hebben, springen we in zee. Als de zon wat lager staat, leggen we de laatste mijlen af naar Gran Tarajal. Daar knopen we langs de kade vast aan een Duitse charter? We krijgen de indruk dat Fuerteventura een Duitse kolonie is! [/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
[size=15]De laatste stop op Fuerteventura, spreek uit Foe-?rta bentoera, is in het zuiden van het eiland. Ook naast het vissersdorp Morro Jable zijn rijen hotels gebouwd langs het kilometerslange zandstrand. Het uitzicht vanuit de haven is echter fantastisch. We blijven een extra dagje in deze haven liggen en weten (na een maand…) eindelijk de achterste watertank te repareren. Hoera! Nu kunnen we weer met een gerust hart douchen.[/size]
[size=15] <o:p></o:p>[/size]
We komen in de havens nu steeds meer zeilers tegen die zich klaar maken voor ?de grote oversteek?. Volgens zeilgoeroe Jimmy Cornell kun je op zijn vroegst het derde weekeind van november oversteken. Vanaf dat moment staat er een goede passaatwind en is er weinig kans op tropische stormen. Wij wachten twee weken langer. Nog betere wind en hopelijk een snellere oversteek. Het plan om de Kaap Verden aan te doen, hebben we laten schieten. We gaan in ??n keer naar Barbados, een afstand van ongeveer 2600 mijl. We rekenen aan de veilige kant met een daggemiddelde van 100mijl en hopen er dus minder dan 4 weken over te doen. Nu eerst maar eens naar Gran Canaria, slechts 60 mijl verderop.

[gibsea33]

Het is vrijdag 18 november, half ??n plaatselijke tijd. Wij zijn klaar voor vertrek, klaar voor onze atlantische oversteek. De GPS geeft een “distance to goal” aan van 2610 zeemijl naar Barbados. Wij hopen daar over vier weken aan te komen om op een palmenstrand Kerst en Oud en Nieuw te vieren.
Tot over enkele weken!

[adm.dufourvaarders]

Heel veel plezier op het grote water! Goede vaart en tot over een paar weken!
Groeten
Richard

[gibsea33]

Na een tocht van bijna vier weken zijn wij veilig en wel aan de andere kant van de oceaan aangekomen. Echter, na aankomst in Bridgetown, Barbados, hoorden wij dat Linda?s moeder ernstig ziek is. Wij hebben daarom besloten onze reis in ieder geval tijdelijk te onderbreken en terug te gaan naar Nederland. Op dit moment zijn wij in Trinidad, waar we Volle MaaN zullen achterlaten. We hopen voor het eind van het jaar weer in Nederland te zijn.

[adm.dufourvaarders]

Hoi,
Wereldreizigers, dat klinkt helemaal niet mooi. Heel veel sterkte, een goede reis en gezondheid toegewenst.
Richard en Monique

[gibsea33]

We zijn weer aangekomen in Nederland. De bootligt bij Peak’s in Trinidad. We hebben voor haar een dektent besteld zodat ze de komende maanden nog iets beschut aan de elementen zal worden blootgesteld. Deze tent is zo ontworpen dat we deze ook in NL tijdens winterdag op de kant kunnen gebruiken.
Voorlopig zijn we in ieder geval tot 1/1/04 uit de vaart.

[Peter]

Wij hebben met veel plezier en bewondering jullie belevenissen gevolgd.  Hoed af, hoor!        Hopelijk komt alles hier in orde en kunnen jullie snel jullie plannen verder zetten.  Veel sterkte.
Peter

[Zilt]

Beste Andrew en Linda
Als Gibsea eigenaar heb ik jullie reis op de voet gevolgd en heb zeer veel waardering voor jullie berichtgeving.
Hoewel ik begrijp dat zeilen nu even minder belangrijk is vraag ik jullie toch t.z.t. een verslag te doen van de oversteek.
Ik hoop dat jullie aan mijn verzoek kunnen voldoen.
 
Met vriendelijke groet,
 
Niek v.d. Zwan
 

[gibsea33]

[size=15]18 november. Dag 1. Vertrek.[/size]
[size=15]13.30u. De boodschappen zijn ingeladen, water en diesel zijn bijgetankt. We kunnen vertrekken. We hebben voor vandaag gekozen, omdat overmorgen de 250 boten van de Atlantic Rally for Cruisers (ARC) vertrekken. De meeste van deze schepen zijn dan, dus we verwachten de hele trip achteroplopers te zien.[/size]
[size=15]We gooien de trossen los en hijsen de zeilen. De windvlaag bij het verlaten van de haven is de meeste wind die we vandaag zullen krijgen. We sukkelen de middag en avond op een aandewindse koers zuidwaarts, tot om 22.00u de wind geheel wegvalt en we de motor rustig bijzetten. En dat terwijl het idee van de handelsroute naar de Cariben een zuidwestelijke koers is met de passaatwind recht van achter tot ?de boter smelt? om vervolgens naar het westen te varen met dezelfde passaat schuin in de rug.[/size]
[size=15] [/size]
[size=15]19 november. Dag 2. Afgelegd in 24 uur: 65 zeemijl.[/size]
[size=15]Na een paar uur op de motor kunnen we het aandewindse koersje hervatten. De wind trekt wat aan en we maken goede vaart, al is het niet geheel in de gewenste richting. Als een buienfront passeert, moeten we zelfs zeil wegnemen (reven), waarna de wind ineens 1,5 uur helemaal verdwenen is. We reven grootzeil en fok voor meer comfort aan boord.?s Avonds neemt de wind af en ontreven we de zeilen, reven ze weer in de buien en starten 2 maal de motor om vaart en comfort te behouden.[/size]

[size=15]20 november. Dag 3. Afgelegd in 24 uur: 105 zeemijl.[/size]
[size=15]De zon schijnt dan wel, maar t ?blijft fris. ?s Nachts zitten we nog steeds onder een slaapzak buiten. Vandaag vertrekt de ARC, wanneer zullen we de eersten van de vloot achter ons zien? [/size]

[size=15]21 november. Dag 4. Afgelegd in 24 uur: 80 zeemijl.[/size]
[size=15]?s Ochtends dolfijnen rond de boot. Er is weinig wind, we sukkelen langzaam zuidwestwaarts, nog steeds aan de wind. De combinatie weinig wind en veel deining levert een klapperend tuig op en gespannen zenuwen van de bemanning. ?s Avonds horen we via het Nederlandse net op de kortegolfradio dat er voorlopig geen verbetering op handen is. De nacht is aardedonker. Het is bewolkt en bovendien bijna nieuwe maan. De maan komt pas op uren nadat de zon onder is. Hierdoor is de fluorescentie van diverse zeebewoners goed te zien. De dolfijnen die ons ?s nachts bezoeken schieten als vuurpijlen door het water. Onze boeggolf licht prachtig op en af en toe zien we een lichtgevende vlek achter ons als we over een kwal zijn heen varen.[/size]

[size=15]22 november. Dag 5. Afgelegd in 24 uur: 50 zeemijl.[/size]
[size=15]Zodra het licht is, gaat de motor uit om diesel te besparen. De oceaan is zo glad als een spiegel. We dobberen wat en gaan dankzij de stroming nog 2-3 km/uur in de goede richting. Vandaag is net een bezoek aan de dierentuin. Na de dolfijnen van vannacht komen er krabbetjes langsdrijven en twee zonnebadende schildpadden. Rond de boot zien we die goudmakrelen zwemmen, die we vergeefs een pastic inktvisje aan de hengel voorhouden. We hebben grootzeil en fok beide flink gereefd m het klapperen van het tuig te verminderen, waarmee we de aandacht trekken van een passerend Noors jacht. Ze komen naast ons varen voor een praatje pot. Zij hebben al 2/3 van hun dieselvoorraad verbruikt en zijn genoodzaakt Kaapverdi? aan te lopen. Ook bij ons gaat na zonsondergang de motor aan, zodat er rustig geslapen kan worden. Gelukkig steekt ?s nachts een briesje op en kan de herriemakende dieselslurper de meeste tijd uit.[/size]

[size=15]23 november. Dag 6. Afgelegd in 24 uur: 68 zeemijl.[/size]
[size=15]?s Ochtends wordt het snel warm, maar dan steekt een 5 Bft wind op en zeilen we eindelijk eens hard ?n in de goede richting. Desondanks worden we ingelopen door een catamaran. Deze verzendt voor ons per satelliet telefoon een e-mail aan het thuisfront. Alles ok?. Helaas houdt ook deze wind het voor gezien na enkele uren. W??r de motor aan. Ik baal, baal, baal. Ik wil van de boot af, ik wil naar huis, ik wil zeker niet het hele eind naar de Cariben zeilen! Dan gaat ook nog eens de elektrische stuurautomaat stuk! Nu komt de reserve riem, waar we in Bayona op hebben moeten wachten, van pas. Het lukt Andrew in een half uurtje de riem te vervangen, en dat op volle zee. Hulde! Als we na deze spoedreparatie weer vaart maken, hebben we eindelijk een vis beet. Maar wat een vreemde vis. Als-ie uit het water komt, blaast-ie zich helemaal op. We besluiten dat het een giftige kogelvis is, maar als het beest eindelijk van de haak is en terug in het water, drijft hij rechtop weg. Andrew hoorde op het Nederlandse net dat het lastig vissen vangen was, dus hij bevestigd 7 verschillend aas aan twee hengels. Net als hij een hazeslaapje doet, buigt de eerste hengel door en als ik de lijn binnenhaal, gaat ook de andere lopen. Voor de hengel die wij van vrienden hebben gekregen, is dit het einde, de hengel en de lijn breken en verdwijnen in de zee. De andere lijn, met drie goudmakrelen, halen we samen binnen. E?n vis springt van de haak, beide andere zijn goed voor 4 kilo witvis.[/size]
[size=15]Op de kortegolfradio horen we voor ?t eerst duidelijk het weathernet van zeilgoeroe en meteoroloog Herb. Hij geeft aan dat ten westen van ons een rug van hogedruk ligt met daarachter tegenwind en een tropische storm. Zijn advies is voorlopig nog niet naar het westen af te buigen. Wij konden net weer zeilen met een noordoosten briesje wat een beetje op een passaatwind leek, en verleggen meteen koers. Onze neus wijst nu weer naar Kaapverdi?, nog 350 mijl (800km) te gaan. We besluiten deze archipel aan te lopen om onze dieselvoorraad aan te vullen en even op adem te komen. Als we de route van Herb volgen, is het slechts enkele tientallen mijlen om.[/size]

[size=15]24 november. Dag 7. Afgelegd in 24 uur:98 zeemijl.[/size]

[size=15]25 november. Dag 8. Afgelegd in 24 uur: 115 zeemijl.[/size]
[size=15]De hele nacht blijft de wind vanachter schuin in de zeilen blazen. Kruissnelheid 6 mijl/uur. Kijk, dat schiet lekker op. Onze middagpositie op onze zeekaart is 2 maal zoveel verderop dan voorgaande dagen. Vast onderwerp van gesprek aan boord van Volle MaaN is het avondeten: ?Wat eten we vanavond??. En vandaag eerder: ?Hoe maken we de goudmakreel klaar??. We besluiten tot met zeezout gebakken en geserveerd met de laatste slablaadjes en krieltjes. De andere goudmakreel komt morgen als Fish Sweet&Sour op tafel. Wat we verder doen de hele dag? Lezen, bijslapen, kletsen en de kortegolfradio luisteren. We liggen in ieder geval niet in de zon, want die gaat al dagen schuil achter een wolkendek. Binnenin de boot wordt het wel steeds warmer, met name door de stijgende zeetemperatuur. Deze is inmiddels opgelopen tot 25,5 graden Celsius.[/size]
[size=15]De wind waait nu al 24uur uit dezelfde hoek. De stemming aan boord stijgt met het aantal weggezeilde mijlen. Dit wordt slechts een beetje teniet gedaan door de schommelende bewegingen van het schip, met name tijdens koken en slapen. Toch grappig, dat je thuis wakker ligt van de wasmachine van de buren en dat je aan boord wel slaapt, terwijl je bij wijze van spreken in een wasmachine ligt.[/size]

[size=15]26 november. Dag 9. Afgelegd in 24 uur: 130 zeemijl.[/size]
[size=15]We zijn een volle week onderweg. Zagen we de eerste dagen dagelijks meerdere zeiljachten om ons heen, nu hebben we al een etmaal geen schip meer gezien. Vanochtend verschijnt er een lichtje aan de horizon, wat na zonsopgang een catamaran blijkt te zijn. We zien haar de hele dag om ons heen, tot ze aan het eind van de dag voor ons aan de horizon verdwijnt. [/size]
[size=15]Vandaag zien we voor het eerst vliegende vissen. Ze hebben de grootte van een sardientje en vliegen tientallen meters over het water. Vandaag zien we ook voor het eerst een Estimated Time of Arrival (ETA) op het scherm van de GPS verschijnen. Houden we onze snelheid, dan zijn we binnen 24 uur in Mindelo op het eilanda Sao Vicente in Kaapverdi?.[/size]

[size=15]27 november. Dag 10. Afgelegd in 24 uur: 103 zeemijl.[/size]
[size=15]Gedurende de nacht neemt de wind af en zakt onze snelheid. Onze ETA komt in gevaar. Om onze snelheid op te krikken, hijsen we direct bij ?t licht worden het lichtweerzeil. Tot de middag maken we hiermee goede vaart, dan draait de wind en trekt aan. We kunnen op het gewone tuig verder. Toch gaan we Mindelo niet voor het donker worden halen. We kunnen vertragen en morgenochtend aankomen, of in het donker de haven aanlopen. We kiezen voor het laatste. Als we de haven naderen, lijkt er echter iets niet te kloppen. We zien lichten die niet op de kaart staan en volgens de GPS en de laptop varen we over een landtong heen, terwijl we toch echt blijven drijven. Puur op het zicht weten we uiteindelijk de havenlichten en pier te ontwaren en half negen plaatselijke tijd valt ons anker op een overvolle ankerplek tussen diverse Nederlandse jachten. Luis, de plaatselijke regelaar zwermt al om ons heen. Hij wil ons wel helpen met inklaren, op de bijboot passen etc. Morgen, Luis, nu eerst een borrel en dan heerlijk samen te kooi voor een ononderbroken nachtrust.[/size]
gibsea3338736,9118981482

[gibsea33]

[size=15]In Mindelo verblijven we illegaal. We willen alleen water en diesel aanvullen en boodschappen doen.Voor twee nachtjes vinden we het in- en uitklaren teveel moeite. We zijn niet de enigen die de Kaap Verden aanlopen. De ankerbaai ligt vol met jachten uit allerlei landen, zelfs enkele deelnemers van de ARC zijn uitgeweken vanwege de windstiltes en in afwachting van de route van tropische storm Delta. Naar verwachting zal Delta over de Canarische eilanden trekken. We zijn blij dat we die al achter ons hebben gelaten.[/size]
[size=15]Mindelo is een belevenis op zich. Het klimaat is aangenaam, eindelijk weer warmte! De mensen zijn ontzettend vriendelijk, het foerageren is redelijk goed mogelijk en de contacten met medezeilers, zoals altijd eigenlijk, zijn een aangename afwisseling na de stille dagen op de oceaan.[/size]
[size=15]De dag nadat wij in Mindelo zijn aangekomen, kondigt Canadese metereoloog en zeilgoeroe Herb op het weathernet aan: ?it is a go?. Herb verwacht minstens een week passaatwind. De ankerbaai in Mindelo loopt leeg, in 2 dagen vertrekken tientallen jachten. En wij ook! Tegelijk met de Nederlandse jachten Diederik en Noorderzon lichten wij ons anker. Met windkracht 7 worden we van de eilanden vandaan geblazen. Wauw, dit is een betere start dan twee weken geleden! De eerste nacht zien we de lichtjes van diverse andere zeilschepen om ons heen. Communiceren kunnen we via de marifoon. Het geeft ons een veilig gevoel. We gaan nu bovendien richting volle maan, en zullen steeds lichtere nachten krijgen. ?s Avonds om 19.00 uur UTC luisteren we naar het Nederlandse netwerkje van de Diederik op de kortegolfradio. Wij kunnen niet zenden maar wel ontvangen en zo weten we precies hoe ver andere schepen van ons verwijderd zijn. [/size]

<?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />[size=15] [/size] [size=15]De eerste dagen is het voor ons vooral uitproberen en wennen. De passaat waait continu met 20-25 knopen in de rug. We veranderen regelmatig de stand van de zeilen, wat telkens een hele exercitie is: Andrew naar het voordek, de fok op de boom, twee uur rollebollen en dan toch maar weer beide zeilen over ??n kant. We varen alleen met de genua, alleen met het grootzeil, maar uiteindelijk is met deze wind en golven voor ons het volledige grootzeil met een flink gereefde fok de meest comfortabele koers. En de golfslag is flink! Mede vanwege de boven ons langs trekkende tropische stormen liggen we flink te rollen. Herhaaldelijk gaan koppen koffie en glazen water om. Op de loefbank (de kant van de gereefde fok) is het lastig om te blijven zitten of liggen. Andrew valt van de bank en bezeert lelijk zijn lip.Gelukkig geen tanden afgebroken. Ook ik maak een valpartij en loop flinke blauwe plekken op.[/size] [size=15] [/size] [size=15]Dankzij de stevige passaatwind maken we goede voortgang. Na drie dagen 130 mijl per dag gevaren te hebben (de totale afstand is 2010 mijl), beginnen we te denken aan sneller varen dan in totaal 3 weken. Dan neemt gedurende twee dagen de wind af tot 12-15 knopen. Het wordt iets comfortabeler aan boord, maar tegelijk loopt de temperatuur flink op. Het zeewater is nu al bijna 28 graden en om af te koelen gooien we elkaar met emmers zeewater nat. We blijven dankzij de knoop stroom mee toch dagafstanden varen van meer dan 100 mijl. De wind trekt weer aan en dan krijgen we ook de eerste ?squalls? over ons heen: plotselinge hevige buien met veel wind erin. Dit vinden we maar vervelende dingen: alles nat en een hoop activiteit om de zeilen te reven en weer te ontreven, terwijl de bui ook net langs je heen kan gaan en alles voor niets is. Vooral ?s nachts is het erg vermoeiend. Ik vind het zowiezo een vermoeiende tocht. Ons wachtenschema hebben we dusdanig afgesproken dat ik twe maal per nacht uit bed moet. Vooral met het wakker worden en uit de kooi komen kost me veel moeite. We varen naar het westen, dus elke dag wordt het later donker. Van te voren hebben we niet bedacht of en hoe we onze wachten hierop aan passen. Met als gevolg dat ik , relatief, steeds vroeger ga slapen. Dan word ik ook nog zo ongeveer elke wacht wakker en denk: waar ben ik? Het is zo donker. O in de achterhut. Maar we varen!! Wie heeft er wacht? Ik? Maar ik lig in bed! ?Andrew, Andrew? ?Ja?? ?Ok?, ik wilde weten of je op wacht zat.?[/size] [size=15] [/size] [size=15]Onderweg zien we maar weinig ?sealife?. Ook de visvangst valt tegen. We vangen slechts ??n dorade. En naarmate de tocht vordert en de verse groente en fruit beginnen op te raken, neemt ook de zin om lekker te koken af. We stappen over op de kant en klaar pakjes en zakjes, opgeleukt met tonijn of champignons uit blik. [/size] [size=15]Als we op de helft van de tocht zijn, nog 1000 mijl te gaan, zijn de Diederik en de Noorderzon nog steeds binnen een afstand van 30 mijl. We luisteren elke avond naar het weathernet van Herb. Hij is voor ons een enorme hulp en geeft eigenlijk de enige betrouwbare weersverwachting die op de Volle MaaN ontvangen kan worden. Hij geeft aan waar de passatwind waait, welke baan de tropische stormen volgen, die ondanks het einde van orkaanseizoen nog steeds voorkomen en geeft waypoints waar het beste naar toe gevaren kan worden.[/size] [size=15]Met nog maar 250 mijl te gaan, kunnen we aan een aankomsttijd gaan denken. Waarschijnlijk redden we het niet 14 december in het licht aan te komen, maar een hele nacht vertragen vinden we zonde van de tijd. We wagen het erop in het donker de haven aan te lopen. Het is tenslotte volle maan, dus er is veel licht. De laatste dag wordt extra bijzonder als een 7 meter lange walvis een half uur langs met ons mee zwemt en zelfs om de boot heen lijkt te spelen. Vlak voor de ankerbaai van Bridgetown, Barbados, horen we een Nederlands jacht, de Pas de deux, op de VHF. We maken van de gelegenheid gebruik tips te vragen bij het aanlopen. Desondanks kan ik absoluut de ankerplek niet zien tot we bijna bovenop een geankerd jacht varen. We vinden een mooi plekje vlakbij het strand naast de Pas de Deux. Het is 22.00uur lokale tijd en midden in de nacht in Nederland. De douane moet maar tot de volgende dag wachten, we openen een fles champagne en genieten van het vooruitzicht een hele nacht onafgebroken te kunnen slapen. De volgende dag blijkt dat we meteen naar het kantoor hadden moeten komen en de overuren van de beambte hadden moeten betalen. Het inklaren vindt plaats bij drie verschillende personen in drie verschillende kantoren, waar we telkens dezelfde formulieren invullen. We hebben nog een keer geluk: we hebben geen offici?le uitklaring van de EU, alleen een ?uit?-stempel uit Marokko van 17 oktober. Dat is een lange reis geweest: in twee maanden van Marokko naar Barbados?. maar ze slikken het of hebben gewoon geen zin in gezeur. Wij zijn ingeklaard in Barbados !! We kunnen gaan genieten van de Carieb, van de witte stranden het heldere water en de altijd schijnende zon![/size] gibsea3338763,3804976852     

[gibsea33]

[size=15]In Bridgetown blijven wij maar enkele dagen. Wij passen ons gemakkelijk aan aan het [/size][size=15]Caribische leven, dat toch wel precies zo is als wij verwacht hadden: alles op het gemak. We zijn wel elke morgen vroeg wakker, het tijdsverschil speelt ons parten. Om acht uur hebben wij ontbeten en zijn klaar voor de dag. Ondanks dat het al twee dagen bewolkt is, komt de temperatuur gemakkelijk boven de 30 graden uit. Het zeewater is ruim 28 graden, we springen er zo in en houden het gemakkelijk uren uit. Dat is handig want gisteren en eergisteren hebben we uren onder en aan de boot gebungeld met onze snorkels. Sinds ons vertrek van Gran Canaria is ons onderwaterschip, ondanks de koperhoudende antifouling, veranderd in een oerwoud. Overal zitten langnekken of zwanenmosselen op de romp, zelfs onderaan de kiel. Gelukkig zijn ze relatief eenvoudig te verwijderen met een houten keukenspatel, maar duidelijk is dat onze onderwaterverf - prima in Nederland ? in de Carieb niet voldoet. Het water is zo helder dat je de bodem op 10/15 meter diepte nog kunt zien. Andrew snorkelt langs de ankerketting om het anker te controleren. Dat blijkt zich helemaal niet te hebben ingegraven, maar ligt op zijn kant op het zand. We liggen wel vast, maar blijkbaar op de ketting. Ook heeft Andrew naar de schroef gedoken, waar zich de laatste dag van de oversteek onze eigen vislijn omheen heeft gedraaid tijdens een overstag manoeuvre. De laatste resten van die lijn zijn nu ook verwijderd.[/size]

<?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />[size=15] [/size] [size=15]?s Middags varen we met ons bijbootje naar een aanlegsteiger in Bridgetown. We kopi?ren een zeekaart van Trinidad en chatten in een internetcaf? met het thuisfront. Een Nederlandse jongen spreekt ons aan, vertelt dat hij tegelijk met de ARC is vertrokken vanaf Gran Canaria op een Canadese catamaran met internationale bemanning. Na vijf minuten gaat er in mijn hoofd een laatje open?. Wij hebben hem onderweg gesproken via de marifoon!!! Wat grappig om elkaar hier weer tegen te komen. Als we na de chatsessie buiten komen, is het donker geworden en nu zien we voor het eerst de kerstverlichting in Bridgetown. Prachtig, overal gekleurde lichtjes in de bomen en langs de gebouwen. Op het Nelson square speelt een heus orkest kerstmuziek en het publiek zingt uit volle borst mee. Nu komen wij, ondanks de warmte, toch ook een beetje in de kerststemming. ?s Avonds worden we door de Noorderzon uitgenodigd voor een glaasje rumpunch. Dan slaat alweer vroeg slaat de slaap toe, zodat we vanochtend weer om zeven uur klaarwakker zijn. [/size] [size=15] [/size] [size=15]?s Ochtends gaat Andrew met het bijbootje op de koffie bij de buren. Ik volg wat later zwemmend, heerlijk dat je hier zo het water in kunt springen. ?s Middags gaan we weer de stad in om uit te klaren bij de douane en onze laatste Barbados dollars uit te geven. Het in- en uitklaren heeft ons 50 dollar gekost, die prijzen zijn we niet gewend! Aan het eind van de middag vertrekken we voor de trip van ongeveer 36 uur naar Trinidad. Het idee van ons tijdstip van vertrek is maandag vroeg in de ochtend aan te komen, zodat we geen overuren van de douane-beambten hoeven betalen en bovendien meteen op zoek kunnen naar een plekje voor Volle MaaN op de wal.[/size]  

[gibsea33]

[size=15]De eerste uren na vertrek van Barbados varen we aan de lijzijde van het eiland en is de wind enorm vlagerig. We houden de motor maar bij. Langzaamaan trekt de wind aan tot de passaatsterkte die we gewend zijn. Als dit aanhoudt zullen we toch in het donker aan gaan komen, maar de volgende dag valt de wind weg en dobberen we rustig verder. Diverse malen zien we cruiseschepen om ons heen, ?s nachts zijn deze uitbundig verlicht en lijken wel varende kerstbomen. In de verte zien we Tobago liggen, het zustereiland van Trinidad en later komen ook de heuveltoppen van Trinidad zelf in zicht. We hebben echter nog ruim <?:namespace prefix = st1 ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags” /><st1:metricconverter w:st=“on” ProductID=“60 mijl”>60 mijl</st1:metricconverter> te gaan. De nacht die volgt hebben we veel last van buien en een telkens draaiende wind. Na enkele uren stoppen we met de zeilstand en de windvaan aanpassen en varen gewoon met de wind mee. Dit houdt in dat we tot 45 graden uit koers raken, maar aangezien de wind beide kanten op draait, maakt het aan het eind niet zoveel uit. Als het licht wordt, zijn we nog maar enkele mijlen verwijderd van de Boca?s, de doorgangen tussen de kleine eilandjes aan de noordkant van Trinidad. Als we deze gepasseerd zijn, varen we op een binnenzee. De golfslag en de wind zijn weg in Chaguaramas Bay, d? plek in de Carieb om onderhoud aan je boot te plegen en om haar voor langere tijd achter te laten. Trinidad valt net buiten het orkaan gebied, dus ook in het orkaanseizoen staat de boot veilig. Stipt om acht uur leggen we Volle MaaN aan de steiger bij het douane kantoor. Inklaren is zo gebeurd en, in tegenstelling tot het dure  Barbados, kost het maar enkele dollars. We laten het schip nog een paar uurtjes liggen en gaan de verschillende marina?s en werven langs om te kijken waar we Volle MaaN het liefst willen achterlaten. Het wordt Peake?s, waar we nog enkele dagen in de marina kunnen liggen voor het schip, net voor de kerst, gelift wordt. Op 30 december zullen we vanaf Tobago naar huis vliegen.[/size]

<?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />[size=15] [/size] [size=15]Trinidad verovert dadelijk ons hart, maar dat kunnen we van Port of Spain niet zeggen. Deze hoofdstad bezoeken we per Maxitaxi. Dit is een kruising tussen een lijnbus en een taxi. De maxitaxi is een minibusje dat een vaste route rijdt, waarlangs je op elk moment kan in/ of uitstappen. Vaste prijzen, dat is voor ons toeristen erg handig. Het ritje van de werf naar Port of Spain, een klein half uurtje, kost 70 eurocent per persoon. En het is een ware belevenis. We zijn de eersten die instappen, maar algauw zit het busje vol met Trini?s, een mengelmoes van Creolen, Hindoestanen en Zuid-Amerikanen. Men rijdt hier links en met het onstuimige rijgedrag van de chauffeur levert dit een spannende rit op. [/size] [size=15] [/size] [size=15]In Port of Spain stappen we midden in het centrum uit. ?t Is een wat vervallen stad, maar niet echt vies. Wel druk met kerst-shoppende mensen, de winkels puilen uit. We hadden gehoopt wat leuke dingen te kunnen kopen in Port of Spain, maar de meeste van de kleine winkeltjes verkopen goud en zilver of kleding, die niet echt onze smaak is. Bij de rest is het van buitenaf lastig te zien wat ze nu precies verkopen. Vaak een combinatie van speelgoed, huishoudelijke artikelen en drogisterij-artikelen. Alles glimt, glinstert of is van plastic. Er is weinig van onze gading bij. Goedkoop is het wel, in ieder geval het eten. Voor nog geen 3 euro kopen we een fruitsalade, tonijn sandwich, koffie en mangosap.[/size] [size=15] [/size] [size=15]We lopen een kilometer of wat naar het grootste park van port of Spain en komen langs de gevangenis, waar ons een onbehaaglijk gevoel bekruipt. Het park blijkt een enorm grasveld waar werkelijk niets te beleven valt. Te voet weer terug naar het centrum, nu komen we echt in een louche buurt. De politie draagt kogelvrije vesten en is gewapend met automatische geweren. Alle eettentjes bedienen vanachter een hekwerk. We haasten ons terug naar de hoofdstraat en vandaar naar de ferry. De vertrekhal is overvol met wachtende mensen. We ontdekken twee rijen: ??n voor boarding en ??n voor kaartverkoop. We zijn na een kwartiertje al aan de beurt en kopen kaartjes voor de fast ferry (2,5uur) van 28 december naar Tobago (slechts 7 euro enkele reis). [/size] [size=15] [/size] [size=15]De dag voor kerst wordt Volle MaaN gelift. We hebben gevraagd of ze het onderwaterschip willen afspuiten, we hebben in Barbados immers niet alle mosselen kunnen verwijderen. Tot onze verbazing komt Volle MaaN helemaal schoon uit het water! Geen langnek meer te bekennen. Het water in de binnenzee van Trinidad is anders van samenstelling doordat de Orinoco rivier vlakbij uitmondt. Dit levert een andere onderwater fauna op en blijkbaar zijn de zwanenmosselen een smakelijk hapje voor de vissen die hier leven. [/size] [size=15] [/size] [size=15]Eerste kerstdag is het snikheet. Eerst gaan we zwemmen in het zwembad van de scheepswerf/hotel twee deuren verderop. We mochten er eerst niet in, maar toen Andrew over betalen begon, was het ineens ok?. Die 40 Trinidad Dollar verdween natuurlijk in de zak van de bewaker, maar wij konden lekker afkoelen. Om een uur of vijf hebben we de barbecue aangestoken., die in de schaduw van twee mangobomen staat. Een first time experience om te barbecue-en met de Kerst! [/size] [size=15]Tweede kerstdag (Boxing day) was voor ons een ?werkdag?. We willen Volle MaaN netjes achterlaten. ?s Ochtends de vloer en de ruimte onder de vloer schoongemaakt en de houten vloerplaten afgenomen met azijn (tegen de schimmel). Daarna zijn we gaan bellen met het thuisfront en op het terras gelijk maar wat gegeten voor de lunch. ?s Middags de koelkast en de keukenkastjes gesopt, Andrew heeft het dek geschrobd en ik heb nog het teak in de kuip schoongemaakt met groene zeep. Dinsdag is voor de laatste klusjes: nog een was, de bijboot schoonmaken, buitenboordmotortje aan boord, tassen in pakken en onszelf door de immigratiedienst van de crewlist laten schrappen. We krijgen een drietal formulieren mee, waarin bevestigd wordt dat ons schip tijdelijk ge?mporteerd is in Trinidad en dat we het land straks weer in mogen om de boot op te halen.[/size] [size=15]De volgende morgen zijn we bijtijds op de ferry terminal in Port of Spain. De nieuwe catamarans zijn nog maar enkele maanden in gebruik en varen toch wel 5 maal zo hard als Volle MaaN op topsnelheid. In slechts 2,5 uur zijn we in Tobago, waar we nog twee dagen vakantie vieren, voor Martinair ons terug naar Nederland brengt.[/size]     

[michelm1978]

Geweldig om te lezen!! Mijn vriendin en ik zouden ook graag een dergelijke reis maken! Eerst een geschikte boot vinden!!